اى پسر شَبيب ! اگر خوشحال مىشوى كه در غرفههاى ساختهشده در بهشت ، با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ساكن باشى، قاتلان حسين عليه السلام را لعن كن.
اى پسر شَبيب! اگر خوشحال مىشوى كه ثوابى همانند شهيدشدگان با حسين بن على عليه السلام داشته باشى، هر وقت ياد حسين عليه السلام افتادى، بگو: "اى كاش با آنها مىبودم و به رستگارى بزرگى ، نايل مىشدم!".
اى پسر شَبيب ! اگر خوشحال مىشوى كه با ما در درجههاى عالى بهشت باشى، براى اندوه ما، اندوهگين باش و براى خوشحالى ما، خوشحال باش و همواره، ولايت ما را داشته باش. پس اگر مردى سنگى را [هم ]دوست داشته باشد، خداى عزّوجلّ او را در قيامت ، با آن، محشور مىكند».۱