غير مستقيم در اين حادثه دردناك شريك بودند) ، مجازات شدند .

۱ . زوال حكومت خاندان ابو سفيان‏

نخستين موج رويداد عاشورا ، تنها سه سال پس از آن ، پديدار شد و موجب زوال حكومت خاندان ابو سفيان گرديد . نقش اين فاجعه در اُفول قدرت اين خاندان ، به قدرى روشن بود كه عبد الملك بن مروان ، با اين كه خود ، ميراثخوار حكومتِ آنان بود ، پس از رسيدن به قدرت ، رسماً به اين واقعيتْ اعتراف كرد و به حَجّاج بن يوسف نوشت :
مرا از ريختن خون فرزندان عبد المطّلب ، دور بدار، كه در آنها راه نجاتى از جنگ نيست. من ، فرزندان حَرب را ديدم كه وقتى حسين بن على را كُشتند، پادشاهى را از دست دادند .^۱

۲ . كوتاهى عمر و بيمارى‏هاى خطرناك‏

عبد اللَّه بن بدر خَطْمى ، از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله روايت كرده است كه فرمود :
مَن أحَبَّ أن يُبارَكَ فى أجَلِهِ ، وَ أن يُمَتَّعَ بِما خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعالى‏ فَليَخلُفنى فى أهلى خِلافَةً حَسَنَةً، وَ مَن لَم يَخلُفنى فيهِم بُتِكَ عُمُرُهُ، وَ وَرَدَ عَلَىَّ يَومَ القِيامَةِ مُسوَدّاً وَجهُهُ‏ .
هر كس علاقه‏مند است كه عمرش طولانى شود و از آنچه خداوند متعالْ نصيب او كرده ، بهره ببرد ، جانشينى خوب براى من در خانواده‏ام باشد ، و هر كس جانشينى مرا در خانواده‏ام به عهده نگيرد ، عمرش كوتاه مى‏شود و در قيامت ، روسياه نزد من مى‏آيد .
عبد اللَّه ، سپس مى‏گويد : همان گونه شد كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرموده بود . يزيد بن معاويه ، جانشين خوبى براى خانواده پيامبر نبود و عمرش نيز كوتاه شد و پس از شهادت امام حسين عليه السلام مدّت كمى زنده بود و همين طور عبيد اللَّه بن زياد - كه خدا ، هر دوى آنها را لعنت كند - .^۲
يزيد ، در ۳۸ سالگى هلاك شد و ابن زياد ، در ۲۸ يا ۳۴ سالگى كشته شد . همچنين ، بر پايه گزارش‏هاى معتبر ، جنايتكاران كربلا به انواع بيمارى‏هاى خطرناك (مانند : جنون ، جُذام و پيسى) مبتلا شدند . عبد الرحمان غَنَوى مى‏گويد :
از آنان كه در كشتن حسين عليه السلام ، دنباله‏رو يزيد بودند يا با حسين جنگيدند ، كسى نمانْد ، مگر اين كه به ديوانگى يا جذام يا پيسى مبتلا شد و اين مرض‏ها ، در نسل او به ارث مانْد .^۳

سخنى در باره سرانجام قاتلان امام عليه السلام و كسانى كه ايشان را در برابر دشمن ، تنها گذاشتند

يكى از مسائل بسيار مهم و قابل تأمّلِ واقعه عاشورا - كه براى همه ، بويژه براى ستمگران و جنايتكاران تاريخ ، عبرت‏آموز و تنبّه‏آفرين است - سرنوشت كسانى است كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند و يا ايشان را در برابر دشمن ، تنها گذاشتند و يارى ننمودند . آنان ، نه تنها در آخرت ، به ميزان جرم خود،مجازات خواهند شد،بلكه بخشى از كيفر آنها در همين جهان، دامنگيرشان گرديد.

نفرين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‏

پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله سال‏ها پيش از واقعه عاشورا ، چنين رويداد هولناكى را مى‏ديد و بر پايه روايتى ، كسانى را كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند يا او را يارى نكردند ، بدين سان نفرين فرمود :
اللَّهُمَّ اخْذُل مَن خَذَلَهُ ، وَ اقتُل مَن قَتَلَهُ ، وَ اذبَح مَن ذَبَحَهُ ، وَ لا تُمَتِّعهُ بِما طَلَبَ .
بار خدايا ! هر كه او را بى ياور گذاشت ، بى‏ياورش بگذار و قاتل او را بكُش ، و كسى را كه سر او را بُريد ، ذبح كن و خواستش را برآورده مكن ^۱ .
و در حديثى ديگر از ايشان ، آمده :
يُقتَلُ ابنِىَ الحُسَينُ بِظَهرِ الكوفَةِ ، الوَيلُ لِقاتِلِهِ ، وَ خاذِلِهِ ، وَ تارِكِ نُصرَتِهِ !پسرم حسين ، در پشتِ كوفه ، كشته مى‏شود . واى بر قاتل او وا گذارنده او و ترك كننده يارى‏اش !^۲

سرنوشت فاجعه‏آفرينان كربلا

نفرين پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مستجاب شد و همه كسانى كه به گونه‏اى در فاجعه خونبار كربلا نقش داشتند (چه كسانى كه رو در رو با امام حسين عليه السلام جنگيدند و چه كسانى كه با يارى نكردن امام عليه السلام ،