مختار ، كشته شد^۱ .

۱۸۹۵.مقاتل الطالبيّين - به نقل از موسى بن ابى نعمان - : اشعث ، تصميم داشت خدمت على عليه السلام برود . قنبر ، او را برگردانْد و اشعث ، بينى او را خونين كرد . على عليه السلام بيرون آمد ، در حالى كه مى‏فرمود : «اى اشعث ! مرا با تو ، چه كار ؟! به خدا سوگند، اگر به غلام ثَقيف زده بودى، مويچه‏هايت سيخ شده بود (تو را تنبيه اساسى مى‏كرد)» .
گفته شد: اى امير مؤمنان ! غلام ثقيف كيست؟
فرمود: «غلامى كه حكمرانشان مى‏شود و هيچ عربى نمى‏مانَد ، مگر اين كه او ، وى را ذليل مى‏كند» .
گفته شد: اى امير مؤمنان ! كِى حاكم مى‏شود؟ و چه قدر مى‏مانَد؟
فرمود: «بيست سال ، اگر برسد».^۲

۱۸۹۶.الكافى - به نقل از على بن يَقطين، از كسى كه نام برده، از امام صادق عليه السلام - : اشعث بن قيس ، در [ريختن ]خون امير مؤمنان عليه السلام مشاركت داشت و دخترش جَعده، حسن عليه السلام را مسموم كرد و پسرش محمّد، در ريختن خون حسين عليه السلام شركت داشت.^۳

۱۸۹۷.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : حسين عليه السلام صدايش را بلند كرد و فرمود : «خداوندا ! ما خاندان پيامبرِ تو و نسل و خويشِ اوييم . هر كس را كه به ما ستم مى‏كند و حقّمان را غصب مى‏نمايد، در هم بكوب ، كه تو شنواى نزديكى» .
محمّد بن اشعث ، آن را شنيد و گفت: اى حسين ! چه خويشى‏اى ميان تو و محمّد هست؟
حسين عليه السلام فرمود : «خداوندا ! محمّد بن اشعث مى‏گويد: ميان من و پيامبرت ، خويشى‏اى نيست . خداوندا ! همين امروز و زود ، ذلّتى به او بچشان».
مدّتى نگذشت كه محمّد بن اشعث ، از لشكر ، خارج شد . از اسبش كه پايين آمد ، عقرب

۱۸۹۳.أنساب الأشراف: كِندى، بُرنُس [حسين عليه السلام‏] را برداشت . گفته مى‏شود كه او ، همواره نادار بود و دستانش دچار لَقْوه شدند.^۱

۱۸۹۴.تاريخ الطبرى - به نقل از مالك بن اَعيَن جُهَنى - : مختار، به بَدّى (مالك بن نُسَير) گفت: تو بُرنُس ايشان را برداشتى؟
عبد اللَّه بن كامل به مختار گفت: آرى . اين، همان است.
مختار گفت: دست‏ها و پاهاى اين مرد را قطع كرده ، رهايش كنيد تا به خونش بغلتد و بميرد.
اين كار با او شد و رها گرديد و چندان خون از او رفت تا مُرد.^۲

۶ / ۲۹

محمّد بن اشعث بن قيس‏

محمّد بن اشعث بن قيس كِندى ، برادر تنىِ قيس بن اشعث، يكى از نقش‏آفرينان حادثه كربلا و از فرآهم آورندگان زمينه‏هاى حوادث عاشورا^۳ و جزو نويسندگان نامه به يزيد است كه خواستار اقدامات جدّى‏تر بر ضدّ نهضت امام حسين عليه السلام شدند .^۴ او فرمانده نيروهايى بود كه مسلم بن عقيل را دستگير كردند .^۵
وى در روز عاشورا ، فضيلت امام حسين عليه السلام و منزلت انتساب ايشان را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، منكر شد و از اين رو ، امام عليه السلام نفرينش نمود كه با ذلّت بميرد . طبق برخى گزارش‏ها ، در پى نفرين امام عليه السلام، همان روز ، عقربى سياه ، او را نيش زد و با خوارىِ تمام ، مُرد^۶ .
امّا روايت‏هايى كه شهرت بيشترى دارند، مى‏گويند كه مرگ وى ، در دوران مختار بوده است . او از كوفه گريخت و در بصره به مُصعَب پيوست و در نبرد مختار و مُصعَب، به دست