برادر ابو الفضل العبّاس) پرتاب كرد و او بر اثر تير وى و تير ديگرى كه شخصى از قبيله بنى ابان پرتاب كرد ، به شهادت رسيد.۱
وى را قاتل جعفر بن على عليه السلام هم شمردهاند ؛ امّا بيشتر منابع تاريخى، كشته شدن جعفر بن على را به هانى بن ثُبَيت حضرمى نسبت دادهاند .۲
خولى، در شهادت امام حسين عليه السلام و بريدن سر مبارك ايشان نيز دست داشت.۳ او به همراه حُمَيد بن مسلم اَزدى ، سر مبارك امام حسين عليه السلام را براى عبيد اللَّه بن زياد به كوفه برد .۴ او شبهنگام به كوفه رسيد و سرِ امام عليه السلام را در خانهاش گذاشت و چون همسرش از ماجرا باخبر شد، با وى دشمن گشت .۵ از اين رو ، در قيام مختار، وقتى مأموران مختار ، وارد خانه خولى شدند، وى مخفيگاه او را به آنان نشان داد .
مأموران ، خولى را دستگير كردند و او را به سوى مختار مىبردند كه مختار ، آنها را از ميانه راه برگرداند و فرمان داد كه او را در خانه خودش بكُشند.
پس از كشته شدن خولى، مختار،جسد او را آتش زد و آن قدر ماند تا جنازهاش به خاكستر تبديل شد و سپس باز گشت .۶
۱۸۵۶.المزار الكبير - در «زيارت ناحيه» - : سلام بر عثمان، پسر امير مؤمنان عليه السلام و همنام عثمان بن مظعون ! خدا لعنت كند خولى بن يزيد اَصبحى اِيادىِ دارِمى را كه او را با تير زد !۷
۱۸۵۷.تاريخ الطبرى - به نقل از موسى بن عامر - : مختار، مُعاذ بن هانى بن عَدىِ كِندى، برادرزاده حُجْر، و نيز ابو عَمره، فرمانده نگهبانانش را اعزام كرد . آنان رفتند و خانه خولى بن يزيد اصبحى را كه سر حسين عليه السلام را همراه خود آورْد، محاصره كردند .
او در خروجىِ خانه پنهان شد . مُعاذ به ابو عَمره دستور داد كه خانه را جستجو كنند . زن خولى، به سوى آنان رفت . آنها به وى گفتند: همسرت كجاست؟
1.ر . ك : ص ۱۸۷ (عثمان بن على) .
2.ر . ك : ص ۱۸۲ (جعفر بن على) .
3.ر . ك : ص ۲۷۲ (احوال امام عليه السلام در لحظههاى پايانى زندگى) و ص ۲۸۶ (قاتل امام عليه السلام در گزارشها).
4.ر . ك : ص ۳۸۲ (بر سرِ نيزه بردن سرها) .
5.ر . ك : ح ۱۸۵۷ و ص ۳۷۹ (سر امام عليه السلام در خانه خولى) .
6.ر . ك : ح ۱۸۵۷. نيز، ر.ك: ذوب النضّار : ص ۱۱۹ .
7.السَّلامُ عَلى عُثمانَ بنِ أميرِ المُؤمِنينَ ، سَمِيِّ عُثمانَ بنِ مَظعونٍ ، لَعَنَ اللَّهُ رامِيَهُ بِالسَّهمِ خَولِيَّ بنَ يَزيدَ الأَصبَحِيَّ الإِيادِيَّ الدّارِمِيَّ (المزار الكبير : ص ۴۸۹ ، الإقبال : ج ۳ ص ۷۵ . نيز ، ر . ك : همين شهادتنامه : ج ۲ ص ۸۹۴ ح ۲۱۰۹) .