1.امّ كلثوم هند دختر عبد اللَّه بن عامر بن كُرَيز بن ربيعه، همسر يزيد بن معاويه است. يزيد، دستور داد كه سرِ امام حسين عليه السلام را بر درِ خانه‏اش بياويزند. هند ، در حالى كه اندوهگين بود، از خانه خارج شد و جامه چاك زد .

2.بَكَت اُمُّ كُلثومٍ بِنتُ عَبدِ اللَّهِ بنِ عامِرِ بنِ كُرَيزٍ عَلى‏ حُسَينٍ عليه السلام ، وهِيَ يَومَئِذٍ عِندَ يَزيدَ بنِ مُعاوِيَةَ . فَقالَ يَزيدُ : حُقَّ لَها أن تُعوِلَ عَلى‏ كَبيرِ قُرَيشٍ وسَيِّدِها (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۸۹ ، سير أعلام النبلاء : ج ۳ ص ۳۰۴) .

3.عاتكه دختر يزيد بن معاوية بن ابى سفيان، همسر عبد الملك بن مروان، و مادر يزيد و مروان ، پسران عبد الملك ، است . او در برابر دوازده خليفه، حجاب بر مى‏داشت ؛ چون محرمش بودند. او كاخى اختصاصى در بيرون باب الجابيه دمشق داشت كه به نام او معروف بود. در همين كاخ بود كه عبد الملك بن مروان مُرد. عاتكه، سر مصعب را - كه در دمشق به جايى آويخته شده بود - شست و حنوط كرد و دفن نمود. وى تا زمان كشته شدن نوه‏اش ، وليد بن يزيد ، زنده بود و او را درك كرد.

1.ر . ك : دانش‏نامه امام حسين عليه السلام : ج ۳ ص ۳۶۹ .

2.لَمّا أقبَلَ وَفدُ أهلِ الكوفَةِ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ، دَخَلوا مَسجِدَ دِمَشقَ ، فَقالَ لَهُم مَروانُ بنُ الحَكَمِ : كَيفَ صَنَعتُم ؟ قالوا : وَرَدَ عَلَينا مِنهُم ثَمانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً ، فَأَتَينا - وَاللَّهِ - عَلى‏ آخِرِهِم ، وهذِهِ الرُّؤوسُ وَالسَّبايا ، فَوَثَبَ مَروانُ ، فَانصَرَفَ . وأتاهُم أخوهُ يحَيَى بنُ الحَكَمِ ، فَقالَ : ما صَنَعتُم ؟ فَأَعادوا عَلَيهِ الكَلامَ ، فَقالَ: حُجِبتُم عَن مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله يَومَ القِيامَةِ، لَن اُجامِعَكُم عَلى‏ أمرٍ أبَداً، ثُمَّ قامَ، فَانصَرَفَ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۶۵ ، تاريخ دمشق : ج ۶۲ ص ۸۴) .

3.ابو مروان يحيى بن حكم بن ابى العاص اموى ، برادر مروان بن حكم است كه در دمشق ، ساكن بود . پسر برادرش ، عبد الملك ، او را والى مدينه كرد و سپس به سال ۵۷ ق ، او را به ولايت حمص برگزيد و در سال ۸۳ ق ، او را به دمشق فرستاد و در سال ۷۷ ق ، با روميان در مرج الشحم جنگيد .

4.قالَ يَحيَى بنُ الحَكَمِ أخو مَروانَ بنِ الحَكَمِ : لَهامٌ بِجَنبِ الطَّفِّ أدنى‏ قَرابَةً مِنِ ابنِ زِيادِ العَبدِ ذِي الحَسَبِ الوَغلَ‏سُمَيَّةُ أمسى‏ نَسلُها عَدَدَ الحَصى‏ وبِنتُ رَسولِ اللَّهِ لَيسَ لَها نَسل‏ قالَ : فَضَرَبَ يَزيدُ بنُ مُعاوِيَةَ في صَدرِ يَحيَى بنِ الحَكَمِ ، وقالَ : اُسكُت (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۶۰ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۱۱۹ ) .