على عليه السلام كشته شد، ربيع بن خُثَيم گفت: آنان ، نوجوانانى را كشتند كه اگر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آنها را مىيافت، در دامنش مىنشانْد و دهان بر دهان آنان مىگذاشت.۱
۱۷۳۶.ربيع الأبرار: مردى كه با ربيع بن خُثَيم همراه بود ، گفت: من بيست سال است كه ربيع را مىبينم كه حرف نمىزند، مگر حرفى كه [به آسمان ، ]بالا برود، و در فتنهها حرف نمىزند. هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد، گفتند: امروز، حرف مىزند . به وى گفتند: اى ابو يزيد! حسين ، كشته شد.
گفت: آيا سرانجام ، كارشان را كردند؟ (خداوندا! شكافنده آسمانها و زمين! دانا به پنهان و آشكار! تو ميان بندگانت در باره آنچه آنان اختلاف دارند ، داورى مىكنى)۲ . آن گاه ، خاموش شد.۳
۱۷۳۷.تذكرة الخواصّ - به نقل از زُهْرى - : وقتى خبر كشته شدن حسين عليه السلام به ربيع بن خُثَيم رسيد، گريست و گفت: آنان ، جوانمردانى را كشتند كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آنها را دوست داشت و با دست خود ، به آنها غذا مىداد و آنها را بر روى پايش مىنشانْد.۴
۱۷۳۸.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از مُنذِر ثَورى - : نزد ربيع بن خُثَيم بودم كه مردى از نبردكنندگان با حسين عليه السلام كه در كشتن ايشان هم شركت داشت، وارد شد . ربيع [به او ]گفت: شما ، سرهاى آنان را آويزان آورديد .
سپس انگشتش را در زير زبانش گذاشت و گفت: نوجوانانى را كشتيد كه اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آنها را مىيافت ، دهانشان را مىبوسيد و آنها را بر دامانش مىنشانْد.
آن گاه ربيع گفت: (خداوندا! شكافنده آسمانها و زمين! دانا به پنهان و آشكار! تو ميان بندگان ، در باره
1.لَمّا اُصيبَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام ، قالَ الرَّبيعُ بنُ خُثَيمٍ : لَقَد قَتَلوا صِبيَةً لَو أدرَكَهُم رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله لَأَجلَسَهُم في حِجرِهِ ، ولَوَضَعَ فَمَهُ عَلى أفمامِهِم (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة : ج ۱ ص ۴۹۷ ح ۴۵۵ ؛ شرح الأخبار : ج ۳ ص ۱۷۰ ح ۱۱۱۸) .
2.زمر : آيه ۴۶ .
3.صَحِبَ رَجُلٌ الرَّبيعَ بنَ خُثَيمٍ ، فَقالَ : إنّي لَأَرَى الرَّبيعَ لا يَتَكَلَّمُ مُنذُ عِشرينَ سَنَةً إلّا بِكَلِمَةٍ تَصعَدُ ، ولا يَتَكَلَّمُ فِي الفِتنَةِ .
فَلَمّا قُتِلَ الحُسَينُ قالوا : لَيَتَكَلَّمَنَّ اليَومَ ، فَقالوا لَهُ : يا أبا يَزيدَ! قُتِلَ الحُسَينُ !
فَقالَ : أوَ قَد فَعَلوا؟ (اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ عَلِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهَدَةِ أَنتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِى مَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ) ، ثُمَّ سَكَتَ (ربيع الأبرار : ج ۱ ص ۷۷۲ ، شرح نهج البلاغة ، ابن ابى الحديد : ج ۷ ص ۹۳) .
4.لَمّا بَلَغَ الرَّبيعَ بنَ خُثَيمٍ قَتلُ الحُسَينِ عليه السلام بَكى ، وقالَ : لَقَد قَتَلوا فِتيَةً لَو رَآهُم رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله لَأَحَبَّهُم ، أطعَمَهُم بِيَدِهِ ، وأجلَسَهُم عَلى فَخِذِهِ (تذكرة الخواصّ : ص ۲۶۸) .
