را برگزيد و يزيد هم عطايى به او داد و او را روانه مدينه كرد .^۱

۱۶۷۶.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : يزيد ، اثاثيه حسين عليه السلام و زنان و خانواده و فرزندان باقى‏مانده را همراه آنان ، روانه كرد و همه چيز را برايشان فراهم كرد و هيچ نيازى را در مدينه برايشان نگذاشت ، جز آن كه فرمان داد برايشان فراهم كنند . او به على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام گفت : اگر دوست دارى كه نزد ما بمانى ، بمان كه پيوندمان را با تو نگاه مى‏داريم و حقّت را پاس مى‏داريم ، و اگر دوست دارى كه تو را به وطنت باز گردانم ، باز به تو صله [و عطا ]مى‏دهم .
على بن الحسين عليه السلام فرمود : «مرا به وطنم باز گردان» .
يزيد ، او را به مدينه باز گرداند و به او هدايايى داد و به فرستادگانى كه همراه آنان روانه كرده بود ، فرمان داد هر كجا و هر زمان كه آنان خواستند ، فرود آيند ، و آنان را با مُحرِز بن حُرَيث كَلبى و مردى از بَهرا - كه هر دو از فضيلتمندان شام بودند - ، فرستاد .^۲

۸ / ۸

عبور خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از كربلا

۱۶۷۷.الملهوف : هنگامى كه زنان و خاندان امام حسين عليه السلام از شام باز گشتند و به عراق رسيدند . به راه‏نمايشان گفتند : «ما را از راه كربلا ببر» . آنان به قتلگاه [شهدا ]رسيدند و جابر بن عبد اللَّه انصارى - كه خدا رحمتش كند - و گروهى از بنى هاشم و مردانى از خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را ديدند كه براى زيارت قبر حسين عليه السلام آمده بودند .

داد . آنان نپذيرفتند و گفتند : ما را به مدينه باز گردان كه آن جا ، هجرتگاه جدّمان است .
يزيد به نُعمان بن بشير گفت : هر چه اينان لازم دارند ، آماده كن و مردى امانتدار و شايسته از شاميان ، همراه آنان بفرست و سواران و ياورانى نيز همراه او كن .
سپس يزيد به آنان ، لباس و هدايايى داد و روزى و حقوقى برايشان معيّن كرد و آن گاه ، على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را خواست و به ايشان گفت : خداوند ، ابن مرجانه را لعنت كند ! هان ! به خدا سوگند ، اگر من طرفِ دعواى حسين بودم ، چيزى از من نمى‏خواست ، جز آن كه به او مى‏دادم و با هر چه در توانم بود ، حتّى با هلاكت برخى فرزندانم ، مرگ را از او مى‏راندم ؛ امّا خداوند ، آنچه را ديدى ، تقدير كرده بود . پس هر درخواستى داشتى ، براى من بنويس .
سپس سفارش آنها را به فرستاده‏اش كرد . او نيز با آنان ، حركت كرد و آن اندازه جلوتر بود كه او را گم نمى‏كردند و چون كاروان اسيران ، فرود مى‏آمدند ، از آنها فاصله مى‏گرفت و خود و يارانش ، مانند نگهبانان ، پخش مى‏شدند و هر گاه يكى از آنان مى‏خواست وضو بگيرد ، وى را فرود مى‏آورد و حاجت‏هايشان را برايشان ، فراهم مى‏آورد و با آنان ، مهربانى مى‏كرد تا به مدينه وارد شدند .^۱

۱۶۷۵.أنساب الأشراف : يزيد ، دو برابرِ آنچه از هر يك از زنان حسين عليه السلام برده بودند ، به آنها داد و گفت : پسر سميّه - كه لعنت خدا بر او باد - عجله كرد .
يزيد ، زنان و كودكان را با فرستاده‏اى به سوى مدينه فرستاد و سفارش آنان را به او كرد و او ، همواره با آنان همراهى كرد تا به مدينه وارد شدند .
همچنين يزيد به على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام گفت : اگر دوست دارى نزد ما بمانى ، به تو نيكى مى‏كنيم و حقّ خويشاوندى‏ات را نگاه مى‏داريم . [امّا ]على بن الحسين عليه السلام رفتن به مدينه