۱۵۸۹.شرح الأخبار - به نقل از محمّد بن على بن الحسين بن على بن ابى‏طالب (امام باقر عليه السلام) - : پس از كشته شدن حسين عليه السلام ، ما را - كه دوازده پسربچّه بوديم - ، بر يزيد بن معاويه - كه خدا ، لعنتش كند - وارد كردند . هيچ يك از ما نبود ، جز آن كه دستانش را به گردنش بسته بودند و [پدرم‏] على بن الحسين عليه السلام نيز در ميان ما بود .^۱

۱۵۹۰.الملهوف : اثاث ، زنان و هر كه را از خاندان حسين عليه السلام مانده بود ، طنابْ‏پيچ آوردند و چون به همان حال ، پيشِ روى يزيد ايستادند ، على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام فرمود : «تو را - اى يزيد - به خدا سوگند مى‏دهم ، گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ما را بر اين حال مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟» .
پس يزيد فرمان داد كه بندها را بگشايند .^۲

۱۵۹۱.العقد الفريد - به نقل از محمّد پسر حسين بن على عليه السلام - : پس از شهادت حسين عليه السلام ما را - كه دوازده پسربچّه بوديم و بزرگ ما در آن روز ، على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام بود - ، بر يزيدْ وارد كردند و دستان همه ما را به گردن، بسته بودند . يزيد به ما گفت : بندگان عراقى ، بر شما چيره شدند! من نه شورش ابا عبد اللَّه را مى‏دانستم و نه كشته شدن او را .^۳

۱۵۹۲.الأمالى ، صدوق - به نقل از دربان عبيد اللَّه بن زياد - : زنان حسين عليه السلام را بر يزيد بن معاويه ، وارد كردند و زنان خاندان يزيد و دختران معاويه و خانواده‏اش صيحه زدند و فرياد كشيدند و نوحه سر دادند .
سرِ امام حسين عليه السلام پيشِ روى يزيد ، نهاده شد . سَكينه گفت : به خدا سوگند ، سنگ‏دل‏تر از

۱۵۸۷.المصباح ، كفعمى : در روز اوّل صفر ، سر امام حسين عليه السلام را به دمشق ، وارد كردند و آن روز ، نزد بنى اميّه ، عيد است .^۱

۷ / ۶

خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در مجلس يزيد

۱۵۸۸.مثير الأحزان : امام زين العابدين عليه السلام فرمود : «ما را - كه دوازده مردِ در بند بوديم - ، بر يزيد ، وارد كردند . هنگامى كه پيشِ روى او ايستاديم ، گفتم : اى يزيد ! تو را به خدا سوگند مى‏دهم كه گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ما را بر اين حال مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟ . . .
فاطمه دختر حسين عليه السلام نيز گفت : اى يزيد ! دختران پيامبر خدا ، اسير مى‏شوند؟!
مردم گريستند و اهل خانه يزيد هم گريستند ، تا آن جا كه ناله و شيون ، بلند شد .
من در غُل و زنجير بودم . گفتم : آيا اجازه سخن گفتن به من مى‏دهى؟
گفت : بگو ؛ ولى بيهوده‏گويى مكن .
گفتم : در جايى ايستاده‏ام كه سزامند همچون منى نيست كه بيهوده‏گويى كند . گمان مى‏برى اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مرا در غل و زنجير مى‏ديد ، چه مى‏كرد؟
يزيد به اطرافيانش گفت : بندهاى او را بگشاييد .
سپس سرِ حسين عليه السلام را جلوى خود نهاد و زنان را در پشتِ سرش جاى داد تا به آن سر ننگرند» .
امّا على بن الحسين عليه السلام آن سر را ديد و پس از آن ، ديگر كلّه [ى گوسفند ]نخورد .^۲