سكينه دختر حسين عليه السلام گفت : ما اسيران خاندان محمّديم .^۱

۱۵۷۴.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى - به نقل از زيد ، از پدرش امام زين العابدين عليه السلام - : سهل بن سعد^۲ گفت : به سوى بيت المقدّس ، روانه شدم و به [شهرهاى ]شام رفتم . در شهرى پُر آب و درخت ديدم كه پارچه و پرده و ديبا آويخته‏اند و شاد و خوش‏حال اند و زنانى هم پيش آنان ، دف و طبل مى‏زنند . با خود گفتم : شايد شاميان ، عيدى دارند كه آن را نمى‏شناسيم . ديدم مردمى سخن مى‏گويند . گفتم : اى مردم ! آيا شما در شام ، عيدى داريد كه ما آن را نمى‏شناسيم؟!
گفتند : اى پيرمرد ! تو را غريبه مى‏بينيم؟
گفتم : من سهل بن سعد هستم . پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را ديده‏ام و از او حديث شنيده‏ام .
گفتند : اى سهل ! آيا تعجّب نمى‏كنى كه آسمان ، خون نمى‏بارد و زمين ، ساكنانش را فرو نمى‏برد؟
گفتم : چرا اين گونه شود؟
گفتند : اين ، سر حسين ، از خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله است كه آن را از سرزمين عراق به شام ، هديه مى‏برند و اكنون مى‏رسد .
گفتم : شگفتا! سر حسين را به هديه مى‏برند و مردم ، خوش‏حالى مى‏كنند؟! از كدام دروازه مى‏آورند؟
مردم به دروازه‏اى به نام «دروازه ساعات» ، اشاره كردند . به سوى آن رفتم و آن‏جا كه بودم ، پرچم‏هايى پى در پى آمد و اسب‏سوارى را ديدم كه به دستش نيزه سرشكسته‏اى بود و سرى بر آن بود كه شبيه‏ترينِ صورت‏ها به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود و در پى آن ، زنانى سوار بر شتران بدون جهاز آمدند .

۱۵۷۳.قرب الإسناد - به نقل از عبد اللَّه بن ميمون ، از امام صادق عليه السلام ، از پدرش امام باقر عليه السلام - : هنگامى كه خاندان حسين عليه السلام را بر يزيد وارد كردند ، روز بود و صورت‏هاى آنان باز بود . شاميان جفاكار گفتند : ما اسيرانى نيكوتر از اينها نديده‏ايم . شما كيستيد؟!