على بن الحسين عليه السلام فرمود : «(خداوند ، جان‏ها را هنگام مرگشان مى‏گيرد)» .
ابن زياد ، خشمگين شد و گفت : تو جرئت پاسخ دادن به من را دارى ؟! هنوز كسى از شما مانده كه [سخنِ ]مرا رد كند؟! او را ببريد و گردنش را بزنيد .
عمّه‏اش زينب عليها السلام ، به او در آويخت و گفت : اى ابن زياد ! خون‏هايى كه از ما ريخته‏اى ، كافى است .
سپس ، على [بن الحسين عليه السلام‏] را در آغوش گرفت و گفت : به خدا سوگند ، از او جدا نمى‏شوم و اگر او را مى‏كشى ، مرا هم با او بكش!
ابن زياد ، لختى به او و على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام نگريست و سپس گفت : شگفتا از پيوند خونى! به خدا سوگند ، يقين دارم كه دوست دارد او را همراه وى بكشم . او را رها كنيد كه مريضى‏اش براى او كافى است .
آن گاه از جايش برخاست و از كاخ بيرون رفت .^۱

۱۵۳۲.الملهوف : ابن زياد - كه خدا لعنتش كند - به على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام توجّه كرد و گفت : اين كيست؟
گفتند : على بن الحسين است .
ابن زياد گفت : مگر خدا على بن الحسين را نكُشت؟
على [بن الحسين‏] عليه السلام به او فرمود : «برادرى داشتم كه [او نيز] على بن الحسين ناميده مى‏شد و مردم ، او را كُشتند» .
ابن زياد گفت : بلكه خدا او را كُشت .
على [بن الحسين‏] عليه السلام فرمود : «(خداوند ، جان‏ها را هنگام مرگشان مى‏گيرد)» .
ابن زياد گفت : تو جرئت جواب دادن به من را دارى؟! او را ببريد و گردنش را بزنيد .
عمّه او زينب عليها السلام ، اين را شنيد . گفت : اى ابن زياد ! تو يك تن هم از ما باقى نگذاشته‏اى . اگر

۶ / ۱۱

رويارويى ابن زياد و امام زين العابدين عليه السلام‏

۱۵۲۹.تاريخ الطبرى - به نقل از عمّار دُهْنى ، از امام باقر عليه السلام - : عمر بن سعد ، زنان و خانواده حسين عليه السلام را به سوى عبيد اللَّه روانه كرد و از خاندان حسين بن على عليه السلام ، هيچ مردى نمانده بود ، جز جوان بيمارى كه همراه زنان بود . عبيد اللَّه ، فرمان به قتل او داد كه زينب عليها السلام ، خود را بر روى او انداخت و گفت : به خدا سوگند ، او كشته نمى‏شود تا آن كه مرا بكشيد!
ابن زياد ، دلش بر او سوخت و او را رها كرد و دست از او كشيد .^۱

۱۵۳۰.أنساب الأشراف - به نقل از يكى از فرزندان ابو طالب - : ابن زياد ، جايزه‏اى براى [يافتن ]على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام قرار داد . او را در بند كشيده ، آوردند . به او گفت : آيا خدا ، على بن الحسين را نكشت؟
فرمود : «او برادرم بود كه به او هم على بن الحسين ، گفته مى‏شد و مردم ، او را كشتند [ ، نه خداوند]» .
ابن زياد گفت : بلكه خدا او را كشت !
زينب دختر على عليه السلام فريادى زد و گفت : اى ابن زياد ! ريختن خون‏هايى كه [تاكنون‏] از ما ريخته‏اى ، تو را بس است . اگر او را مى‏كشى ، مرا هم با او بكش .
ابن زياد ، على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را رها كرد .^۲

۱۵۳۱.الإرشاد : على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را در برابر ابن زياد آوردند . به او گفت : تو كيستى ؟
فرمود : «من على بن الحسين هستم» .
گفت : مگر خداوند ، على بن الحسين را نكشت ؟
على [بن الحسين‏] عليه السلام فرمود : «برادرى به نام على داشتم كه مردم ، او را كشتند» .
ابن زياد به او گفت : بلكه خدا ، او را كشت .