۱۵۱۸.الأمالى ، طوسى - به نقل از حَكَم بن محمّد بن قاسم ثَقَفى ، از پدرش ، از جدّش - : هنگام آوردن سر حسين عليه السلام ، در حضور عبيد اللَّه بن زياد بودم . او با چوبدستى شروع به زدن بر دندانهاى پيشين سرِ حسين عليه السلام كرد و مىگفت : چه دندانهاى خوبى داشته است !
زيد بن اَرقَم به او گفت : چوبدستىات را بردار ، كه بسيار ديدم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله لبانش را بر جاى آن مىنهد .
ابن زياد گفت : تو پيرى و خرفت شدهاى !
زيد ، برخاست و جامهاش را كشيد و رفت ... .
دردناكتر از ايننديدم كه سر حسين عليه السلام را جلوى او انداختهبودند و وى بر آن چوب مىزد.۱
۱۵۱۹.مثير الأحزان : سعد بن مُعاذ و عمر بن سهل ، در حضور عبيد اللَّه بودند . او با چوبدستىاش بر چشم و بينى [سرِ بريده] حسين عليه السلام مىزد و به دهانش مىكوبيد .
زيد بن اَرقَم به او گفت : چوبدستىات را بردار ، كه ديدم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله لبانش را بر همين جاى [ضربههاى ]چوبدستىات نهاده است .
سپس به گريه افتاد . ابن زياد به او گفت : خدا ، چشمانت را گريان بدارد ، اى دشمن خدا ! اگر پيرى خِرِفت نبودى كه عقل از سرش رفته ، گردنت را مىزدم .
زيد به او گفت : حديثى برايت بگويم كه از اين هم بر تو گرانتر آيد . ديدم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، حسن را روى پاى راستش و حسين را روى پاى چپش نشانده و دستش را بر مَلاج (نرمه جلوى سر) هر دو نهاده است و مىگويد : «خدايا ! اين دو و صالح مؤمنان را به تو مىسپارم» . [بنگر] تو چگونه امانتدارى كردى!؟۲
1.أنَّهُ حَضَرَ عُبَيدَ اللَّهِ بنَ زِيادٍ حينَ اُتِيَ بِرَأسِ الحُسَينِ عليه السلام ، فَجَعَلَ يَنكُتُ بِقَضيبٍ ثَناياهُ ويَقولُ : إنَّهُ كانَ لَحَسَنَ الثَّغرِ .
فَقالَ لَهُ زَيدُ بنُ أرقَمَ : اِرفَع قَضيبَكَ ، فَطالَما رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يَلثِمُ مَوضِعَهُ .
قالَ : إنَّكَ شَيخٌ قَد خَرِفتَ ، فَقامَ زَيدٌ يَجُرُّ ثِيابَهُ . ...
قالَ القاسِمُ بنُ مُحَمَّدٍ : ما رَأَيتُ مَنظَراً قَطُّ أفظَعَ مِن إلقاءِ رَأسِ الحُسَينِ عليه السلام بَينَ يَدَيهِ ، وهُوَ يَنكُتُهُ (الأمالى ، طوسى : ص ۲۵۲ ح ۴۴۹ ؛ تاريخ دمشق : ج ۴۱ ص ۳۶۵) .
2.عَن سَعدِ بنِ مُعاذٍ وعُمَرَ بنِ سَهلٍ ، أنَّهُما حَضَرا عُبَيدَ اللَّهِ يَضرِبُ بِقَضيبِهِ أنفَ الحُسَينِ عليه السلام وعَينَيهِ ، ويَطعَنُ في فَمِهِ .
فَقالَ لَهُ زَيدُ بنُ أرقَمَ : اِرفَع قَضيبَكَ ، إنّي رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله واضِعاً شَفَتَيهِ عَلى مَوضِعِ قَضيبِكَ . ثُمَّ انتَحَبَ باكِياً .
فَقالَ لَهُ : أبكَى اللَّهُ عَينَيكَ يا عَدُوَّ اللَّهِ ، لَولا أنَّكَ شَيخٌ قَد خَرِفتَ وذَهَبَ عَقلُكَ لَضَرَبتُ عُنُقَكَ .
فَقالَ زَيدٌ : لَاُحَدِّثَنَّكَ حَديثاً هُوَ أغلَظُ عَلَيكَ مِن هذا ، رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله أقعَدَ حَسَناً عَلى فَخِذِهِ اليُمنى وحُسَيناً عَلى فَخِذِهِ اليُسرى ، فَوَضَعَ يَدَهُ عَلى يافوخِ كُلِّ واحِدٍ مِنهُما ، وقالَ : إنّي أستَودِعُكَ إيّاهُما وصالِحَ المُؤمِنينَ ، فَكَيفَ كانَت وَديعَتُكَ لِرَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ؟! (مثير الأحزان : ص ۹۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۱۸) .
