۱۴۷۶.لواعج الأشجان : مورّخان متعدّدى حكايت كردهاند كه خليفه علوى مصر ، [كسى را ]به عَسقَلان (شهرى ميان مصر و شام كه اكنون ويران شده است) فرستاد و سرى را كه مدّعى بود سرِ حسين عليه السلام است ، بيرون آورد و به مصر (قاهره) برد و در جايى كه الآن مزارى معروف است ، به خاك سپرد .
آن جا اكنون ، زيارتگاهى است كه آن را گرامى مىدارند و به زيارتش مىروند و كنارش ، مسجدى بزرگ است كه آن را در سال ۱۳۲۱ هجرى ديدهام . مصريان ، زن و مرد ، گروه گروه به زيارتش مىروند و در آن جا ، دعا و گريه و زارى مىكنند و ترديدى در برداشتن آن سر از عَسقَلان به وسيله علويان و دفن آن در مصر نيست ؛ امّا اين كه آن ، سرِ حسين عليه السلام بوده باشد ، جاى ترديد است .۱
۱۴۷۷.البداية و النهاية : فاطميان - كه پيش از سال ۴۰۰ تا پس از سال ۶۶۰ [هجرى] ، سرزمين مصر را در اختيار داشتند - ، ادّعا كردند كه سر حسين عليه السلام به سرزمين مصر رسيده و آنها آن را در آن جا به خاك سپردهاند و مزار مشهور كنونى در مصر را بر آن ، بنا كردهاند ؛ بنايى كه پس از سال ۵۰۰ هجرى ، «تاج الحسين» ناميده شده است .
عالمان بزرگ متعدّدى به بىاصل بودن اين مطلب ، تصريح كردهاند و مقصود فاطميان از اين