۱۴۰۷.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : خولى بن يزيد اصبحى با سِنان بن انس ، فرود آمد و سرِ حسين عليه السلام را جدا كرد و آن را نزد عبيد اللَّه بن زياد آورد و گفت :

ركابم را از سيم و زر ، سنگين كن‏كه من ، سلطان عالى‏جاه را كشتم؛
آن كه پدر و مادرش ، بهترينِ مردم بودندو خود نيز به هنگام يادكرد نسب‏ها ، بهترينِ مردم بود .
عبيد اللَّه چيزى به او نداد .^۱

۱۴۰۸.الفتوح : عمر بن سعد ، سر را به سوى عبيد اللَّه بن زياد فرستاد و مردى كه سر را آورد ، نامش بشر بن مالك بود . او سر را جلوى ابن زياد گذاشت و چنين گفت :

ركاب مرا از سيم و زر ، پر كن‏كه من ، سلطان عالى‏جاه را كشتم؛
آن كه در كودكى به هر دو قبله نماز خواندو به گاهِ يادكرد نسب‏ها ، بهترينِ مردم بود .
من كسى را كشتم كه پدر و مادرش ، بهترينِ مردم بودند .
عبيد اللَّه بن زياد ، از سخن او خشمگين شد و سپس گفت : اگر او را اين گونه مى‏شناختى ، چرا

۱۴۰۳.الأخبار الطوال : شمر بن ذى الجوشن ، سرها را پيش عمر سعد آورد .^۱

۱۴۰۴.تهذيب الكمال - به نقل از دربان عبيد اللَّه بن زياد - : هنگامى كه سر حسين را آوردند و پيش روى ابن زياد گذاشتند ، ديدم از ديوارهاى دار الإماره (كاخِ فرماندارى) ، خون مى‏ريزد .^۲

۱۴۰۵.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : هنگامى كه خولىِ اصبحى ، سر را براى ابن زياد آورد - و عهده‏دار حمل آن ، بشير بن مالك بود - ، آن را تقديم او كرد و چنين سرود :

ركاب مرا پر از سيم و زر كن‏كه من ، سلطان عالى‏جاه را كشتم؛
آن كه پدر و مادرش ، بهترينِ مردم بودندو خود نيز به هنگام يادكرد نسب‏ها ، بهترينِ مردم بود .
ابن زياد از سخن او خشمگين شد و گفت : اگر او را اين گونه مى‏شناختى ، چرا او را كشتى ؟ به خدا سوگند ، از من خيرى نخواهى ديد و تو را به او ملحق خواهم كرد . و او را پيش آورد و گردنش را زد .^۳

۱۴۰۶.الأمالى ، صدوق - به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام - : سِنان - كه خدا لعنتش كند - آمد ، تا اين كه سرِ حسين بن على عليه السلام را به مجلس عبيد اللَّه بن زياد - كه خدا لعنتش كند - ، وارد كرد ، در حالى كه چنين مى‏گفت :

ركاب مرا پر از سيم و زر كن‏كه من ، سلطان عالى‏جاه را كشتم ؛
آن كه پدر و مادرش ، بهترينِ مردم بودندو خود نيز به هنگام يادكرد نسب‏ها ، بهترينِ مردم بود .
عبيد اللَّه بن زياد به او گفت : واى بر تو ! اگر مى‏دانستى كه پدر و مادرش ، بهترينِ مردم هستند ، چرا او را كشتى ؟
آن گاه فرمان داد گردنش را بزنند و خداوند ، روحش را زودتر به آتش بُرد .^۴