۳ / ۲

به خاك سپارندگان امام عليه السلام و يارانش‏

۱۳۷۴.رجال الكشّى - به نقل از اسماعيل بن سهل ، از يكى از شيعيان - : نزد امام رضا عليه السلام بودم كه على بن ابى حمزه ، ابن سرّاج و ابن مُكارى بر ايشان وارد شدند ... .
على بن ابى حمزه به امام عليه السلام گفت : براى ما از پدرانت روايت شده كه امور [دفنِ ]امام را تنها امامى همانند او به عهده مى‏گيرد .
امام رضا عليه السلام به او فرمود : «مرا از حسين بن على عليه السلام خبر بده كه آيا امام بود ، يا نبود؟» .
گفت : امام بود .
فرمود : «چه كسى كارهاى او را به عهده داشت ؟» .
گفت : على بن الحسين عليه السلام .
فرمود : «على بن الحسين عليه السلام كجا بود؟» .
گفت : در كوفه در دست عبيد اللَّه بن زياد ، در بند بود .
و افزود : على بن الحسين عليه السلام [از ميان اسيرانْ‏] بيرون رفت ، بدون آن كه بفهمند . كارهاى [به خاك‏سپارى ]پدرش را انجام داد و سپس باز گشت .
امام رضا عليه السلام به او فرمود : «آن كس كه به على بن الحسين عليه السلام امكان آمدن به كربلا و به عهده گرفتن كارهاى پدرش را داد ، همو به صاحب اين امر (امامت) امكان مى‏دهد كه به بغداد بيايد و كار پدرش را به عهده گيرد و باز گردد ، در حالى كه در بند و در اسارت هم نيست» .^۱

۱۳۷۵.بصائر الدرجات - به نقل از قاسم بن يحيى ، از يكى از شيعيان ، از امام صادق عليه السلام - : هنگام قبض روح

فصل سوم : به خاك‏سپارى شهيدان‏

۳ / ۱

حضور پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در خاك‏سپارى‏

۱۳۷۱.الأمالى ، مفيد - به نقل از غياث بن ابراهيم ، از امام صادق عليه السلام - : روزى اُمّ سلمه گريان برخاست . به او گفته شد : براى چه مى‏گريى؟
گفت : فرزندم حسين ، ديشب كشته شد ؛ زيرا پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را از هنگام وفاتش تا ديشب ، در عالم رؤيا نديده بودم و ديشب ايشان را رنگْ پريده و اندوهگين ديدم . علّت را پرسيدم . فرمود : «امشب ، پيوسته قبرهايى براى حسين و يارانش - كه بر او و بر آنان درود باد - مى‏كندم» .^۱

۱۳۷۲.الأمالى ، طوسى - به نقل از امّ سلمه - : هم‏اكنون پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را در عالم رؤيا، آشفته و پريشان ديدم و علّتش را پرسيدم . فرمود : «پسرم حسين و خاندانش امروز كشته شدند و آنها را به خاك سپردم و هم‏اكنون از دفن آنها فراغت يافته‏ام» .^۲

۱۳۷۳.الأمالى، طوسى - به نقل از امّ سلمه - : آن شب كه رسيد ، پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را در خوابم ، غبارآلود و پريشان ديدم . اين را به ايشان گفتم و علّتش را جويا شدم . به من فرمود : «آيا نمى‏دانى كه من از به خاك‏سپارى حسين و يارانش مى‏آيم؟» .^۳

ر . ك : ص ۳۲۱ (فصل دوم / روياى امّ سلمه) .