از خون كافران، در زير گَرد و غبار؛
تيرهايى كه در روزگار محمّد صلى اللَّه عليه و آله ، رنگين شدندو امروز ، از خون فاجران ، رنگين مى‏شوند
و امروز ، رنگين مى‏شوند ، با خون‏هاى گروهى كه‏قرآن را به منظور يارى اشرار ، كنار گذاشتند.
در طلب خون‏هايشان در بدر ، بر آمدند و رو برگرداندندبا تيزىِ شمشيرها و نيزه‏هاى خطرناك.
به خداوند - كه پروردگار من است - ، سوگند كه همواره مى‏زنم‏فاسقان را با شمشير تيز بُرَنده !
اين ، امروز بر من ، حقّ واجبى است‏و [گر نه‏] در همه روزها ، [وقت‏] در آغوش گرفتن و گفتگوست .^۱
در «زيارت ناحيه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ حَيّانَ بنِ الحارِثِ السَّلمانِيِّ الأَزدِيِّ .
سلام بر حيّان بن حارث سَلمانى اَزْدى !^۲
نام وى ، در «زيارت رجبيّه» هم آمده است .^۳

۳ / ۹

جَون ، غلام ابو ذر^۴

جَون ، كه با نام‏هاى : جوين ،^۵ جون بن حَوى ،^۶ جَون بن حَرى،^۷ جُوَين بن ابى مالك‏^۸ و حَوى،^۹

سلمانى ،^۱ جبّار بن حارث سلمانى ،^۲ جيّاد بن حارث سلمانى مرادى ،^۳ حيّان بن حارث سلمانى اَزْدى ،^۴ حيّان بن حارث ،^۵ حسّان بن حارث‏^۶ و حَبّاب بن حارث ، از او ياد شده است .
طبرى ، از او با نام جابر بن حارث سلمانى ، ياد مى‏نمايد و او و چند تن ديگر را از اوّلين جنگاوران و از نخستين شهيدانى ذكر مى‏كند كه همگى در يك مكان ، به شهادت رسيدند.^۷
ابن شهرآشوب نيز او را با نام «حَباب بن حارث» ، جزو شهداى حمله اوّل دشمن بر مى‏شمُرَد .^۸
ابن كَلْبى ، حيّان بن حارث را جزو شهداى كربلا مى‏داند. برخى منابع ، جُنادة بن حارث انصارى و پسرش عمرو را از شهداى كربلا شمرده‏اند كه ظاهراً ، همان جُنادة بن حارث سلمانى باشد.
وى در روز عاشورا ، با خواندن اين اشعار ، به صف دشمنْ حمله‏ور شد و جنگيد تا به خيل شهيدان پيوست :

من ، جُناده ، پسر حارثم‏نه ناتوانم ، و نه شكننده بيعتم‏
تا آن زمان كه وارثم‏بر بالاى جسد متلاشى شده‏ام بر روى خاك ، بِايستد .
سپس ، به دشمن هجوم بُرد و آن قدر به نبرد ادامه داد تا كشته شد . آن گاه ، پس از او ، [پسرش ]عمرو بن جُناده ، به سوى ميدان رفت ، در حالى كه مى‏خواند :

گلوى پسر هند را بفشار و تيربارانش كن‏با سوارگان انصار ، در درون خانه‏اش،
با مهاجرانى كه تيرهايشان ، رنگين است‏