۱۱۷۰.المناقب ، ابن شهرآشوب - به نقل از ابن عُيَينَه - : دو تن از قاتلان حسين عليه السلام را ديدم : يكى از آنها ... ، ظرف آب را مى‏گرفت و آن را تا آخر ، سر مى‏كشيد ؛ امّا سيراب نمى‏شد . اين ، از آن رو بود كه [ روز عاشورا ] ديد كه حسين عليه السلام ، ظرف آبى را نزديك دهان بُرده ، از آن مى‏نوشد . پس تيرى به سوى او انداخت . حسين عليه السلام فرمود : «خداوند ، تو را در دنيا و آخرت ، سيراب نكند !» .^۱

۱۱۷۱.تاريخ الطبرى - به نقل از قاسم بن اَصبَغ بن نُباته - : يكى از كسانى كه در لشكر حسين عليه السلام حاضر بوده‏است، برايم نقل كرد كه: چون لشكر حسين عليه السلام ، مغلوب شد، او بر سيل‏بندِ فرات ، بالا رفت تا به فرات برسد . مردى از قبيله بنى اَبان بن دارِم گفت : واى بر شما ! ميان او و آب ، مانع شويد تا پيروانش گِردش نيايند .
حسين عليه السلام ، بر اسبش زد [ و حركت كرد ] . دشمنان هم به دنبالش رفتند تا ميان او و فرات ، مانع شدند . حسين عليه السلام گفت : «خدايا ! او را تشنه بدار» .
آن مرد اَبانى ، تيرى بيرون كشيد و آن را بر گلوى حسين عليه السلام نشاند . حسين عليه السلام ، تير را بيرون كشيد و سپس ، كفِ دستانش را گشود و آنها [ را زير گلو گرفت و ]از خون ، پُر شدند . سپس حسين عليه السلام گفت : «خدايا ! من از آنچه با پسر دختر پيامبرت مى‏كنند ، به تو شِكوه مى‏بَرم» .
به خدا سوگند ، طولى نكشيد كه خداوند ، آن مرد را چنان تشنه كرد كه [ هر چه آب مى‏نوشيد ، ]سيراب نمى‏شد .
قاسم بن اَصبَغ [ ، خود ] مى‏گويد : بعدها ، ديدم كه آن مرد را باد مى‏زنند و آب را برايش سرد و شيرين مى‏كنند و كاسه بزرگى شير و كاسه بزرگى آب آورده‏اند ، و او مى‏گويد : واى بر شما ! به من آب بدهيد . تشنگى مرا كُشت !
همچنين ، كاسه شير و يا آبى را كه مى‏توانست خانواده‏اى را سيراب كند ، به او مى‏دادند و مى‏نوشيد ، و چون از دهانش دور مى‏كرد ، اندكى دراز مى‏كشيد و سپس [ دوباره ]مى‏گفت : واى بر شما ! به من آب بدهيد . تشنگى مرا كُشت !
به خدا سوگند ، اندكى طول نكشيد كه شكمش [ به سبب بسيار نوشيدنِ آب ، ]مانند شكم شتر ، شكاف خورد .^۲

۹ / ۱۳

اصابت تيرى بر دهان امام عليه السلام‏

۱۱۶۶.الكامل فى التاريخ : تشنگى حسين عليه السلام ، شدّت گرفت . نزديك فرات شد تا آبى بياشامد . حُصَين بن نُمَير ، تيرى به سوى ايشان انداخت كه به دهانش اصابت كرد . حسين عليه السلام ، خون را با دستش مى‏گرفت و به سوى آسمان ، پرتاب مى‏كرد . سپس حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و آن گاه گفت : «بار خدايا! از رفتارى كه با پسرِ دختر پيامبرت مى‏كنند ، به تو شِكوه مى‏بَرم . بار خدايا! يكايكشان را به شمار آور و يكايكِ آنان را بكُش و هيچ يك از ايشان را باقى مگذار» .
نيز گفته‏اند : كسى كه به حسين عليه السلام تير انداخت ، مردى از قبيله بنى اَبان بن دارِم بود .^۱

۱۱۶۷.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : حسين عليه السلام ، تشنه شد و آب خواست . آبى با آنان نبود . مردى آب آورد و به حسين عليه السلام داد تا بنوشد كه حُصَين بن تَميم ، تيرى به او زد و در دهانش نشست و حسين عليه السلام ، خون را با دستش مى‏گرفت و خدا را مى‏ستود .^۲

۱۱۶۸.تذكرة الخواصّ - به نقل از هشام بن محمّد - : حُصَين بن تَميم ، تيرى به سوى حسين عليه السلام انداخت كه به لب‏هايش خورد و خون از آنها ، سرازير شد . حسين عليه السلام ، در حالى كه مى‏گريست ، مى‏گفت : «خدايا ! من از آنچه با من ، برادرانم ، فرزندانم و خاندانم مى‏كنند ، به تو شِكوه مى‏بَرَم» .
سپس ، تشنگى‏اش شدّت گرفت .^۳

۱۱۶۹.ذخائر العُقبى - به نقل از مردى از قبيله كَلْب - : حسين بن على عليه السلام ، بانگ زد : «به ما آب دهيد !» .
مردى ، تيرى انداخت كه گوشه دهان حسين عليه السلام را دريد . حسين عليه السلام گفت : «خداوند ، سيرابت نكند !» .
آن مرد ، تشنه شد تا آن جا كه خود را در فرات انداخت و آن قدر آب نوشيد تا مُرد .^۴