۱۱۴۶.الملهوف : نبرد را متوجّه او كردند و او بر آنان ، و آنان بر او حمله مىبردند و او با وجود آن ، آبى براى نوشيدن مىجوييد و نمىيافت .۱
۱۱۴۷.الفتوح : دشمنان ، بر او حمله بُردند و پيوسته ، او بر آنان و آنان بر او حمله مىبردند و او در اين ميان ، آبى مىجُست تا از آن بنوشد و هر بار كه به تنهايى به سوى فرات ، يورش مىبُرد ، به او حمله مىكردند تا او را از آب ، باز بدارند .۲
۹ / ۹
بارانِ تير
۱۱۴۸.الإرشاد : هنگامى كه شمر بن ذى الجوشن ، شجاعت حسين عليه السلام را ديد ، سواران را فرا خواند و در پشتِ پيادگان قرار گرفتند و به تيراندازان ، فرمانِ تير داد . آنان ، او را تيرباران كردند و از فراوانىِ تيرها ، مانند خارپشت شده بود . امام عليه السلام ، عقب كشيد و آنان در برابرش موضع گرفتند .۳
۱۱۴۹.مثير الأحزان : هنگامى كه حسين عليه السلام از شدّت جراحات ، زمينگير شد و ديگر توانِ حركت نداشت ، شمر ، فرمان داد كه او را تيرباران كنند .۴
۱۱۵۰.الفتوح : تيرها از هر سو به طرف حسين عليه السلام مىآمدند و او با سينه و گلو ، از آنها استقبال مىكرد و مىفرمود : «اى امّت بدكار ! چه بد جانشينانى براى محمّد ، در ميان امّت و خاندانش بوديد . هان ! شما پس از من ، ديگر از كُشتن هيچ بندهاى از بندگان خدا ، هراس نخواهيد داشت ؛ بلكه چون مرا كُشتيد ، كُشتن هر كس ديگرى بر شما ، گران نخواهد بود و - به خدا سوگند - اميد مىبرم كه خدا ، مرا با خوارى شما ، گرامى بدارد و انتقام مرا از شما ، به گونهاى كه نمىدانيد ، بگيرد» .۵
1.وقَصَدوهُ بِالحَربِ ، فَجَعَلَ يَحمِلُ عَلَيهِم ويَحمِلونَ عَلَيهِ ، وهُوَ مَعَ ذلِكَ يَطلُبُ شَربَةً مِن ماءٍ فَلا يَجِدُ (الملهوف : ص ۱۷۱) .
2.فَحَمَلَ عَلَيهِ القَومُ بِالحَربِ ، فَلَم يَزَل يَحمِلُ عَلَيهِم ويَحمِلونَ عَلَيهِ وهُوَ في ذلِكَ يَطلُبُ الماءَ لِيَشرَبَ مِنهُ شَربَةً ، فَكُلَّما حَمَلَ بِنَفسِهِ عَلَى الفُراتِ ، حَمَلوا عَلَيهِ حَتّى أحالوهُ عَنِ الماءِ (الفتوح : ج ۵ ص ۱۱۷ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۳۴) .
3.فَلَمّا رَأى ذلِكَ [أي شَجاعَةَ الحُسَينِ عليه السلام] شِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ ، استَدعَى الفُرسانَ فَصاروا في ظُهورِ الرَّجّالَةِ ، وأمَرَ الرُّماةَ أن يَرموهُ ، فَرَشَقوهُ بِالسِّهامِ حَتّى صارَ كَالقُنفُذِ ، فَأَحجَمَ عَنهُم ، فَوَقَفوا بِإِزائِهِ (الإرشاد : ج ۲ ص ۱۱۱ ، روضة الواعظين : ص ۲۰۸) .
4.لَمّا اُثخِنَ [الحُسَينُ عليه السلام] بِالجِراحِ ولَم يَبقَ فيهِ حَراكٌ ، أمَرَ شِمرٌ أن يَرموهُ بِالسِّهامِ (مثير الأحزان : ص ۷۴) .
5.وَالسِّهامُ تَقصِدُهُ [أيِ الحُسَينَ عليه السلام] مِن كُلِّ ناحِيَةٍ ، وهُوَ يَتَلَقّاها بِصَدرِهِ ونَحرِهِ وهُوَ يَقولُ : يا اُمَّةَ السَّوءِ ، فَبِئسَما أخلَفتُم مَحَمَّداً في اُمَّتِهِ وعِترَتِهِ ، أما إنَّكُم لَن تَقتُلوا بَعدي عَبداً مِن عِبادِ اللَّهِ فَتَهابوا قَتلَهُ بَل يَهونُ عَلَيكُم عِندَ قَتلِكُم إيّايَ ، وَايمُ اللَّهِ ! إنّي لَأَرجو أن يُكرِمَنِيَ اللَّهُ بِهَوانِكُم ، ثُمَّ يَنتَقِمُ لي مِنكُم مِن حَيثُ لا تَشعُرونَ (الفتوح : ج ۵ ص ۱۱۸ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۳۴) .
