كشته شد . نيز گفته شده است كه اُسَيد بن مالك حَضرَمى ، او را كُشت .^۱

۱۰۹۷.تاريخ الطبرى - به نقل از ابو مِخنَف - : مختار ، همچنين عبد اللَّه شاكرى را به سوى مردى از قبيله جُنَّب ، به نام زيد بن رُقاد فرستاد كه گفته بود : من ، جوانى از آنها ( خاندان حسين عليه السلام ) را با تيرى زدم و كف دستش را - كه سپرِ پيشانى‏اش كرده بود - ، به پيشانى‏اش دوختم و نتوانست كفِ دستش را از پيشانى‏اش جدا كند .
ابو عبد الأعلى زُبَيدى ، براى من (ابو مِخنَف) ، چنين نقل كرد كه : آن جوان ، عبد اللَّه بن مُسلم بن عقيل بوده است و هنگامى كه كفِ دستش به پيشانى‏اش دوخته شده ، گفته است : خدايا ! آنان ، ما را فرو كاستند و خوار داشتند . خدايا ! آنان را بكُش ، همان گونه كه ما را كُشتند ، و خوارشان كن ، همان گونه كه ما را خوار داشتند .
سپس او (زيد بن رُقاد) ، تيرى ديگر به سوى آن جوان انداخت و او را كُشت . [ زيد بن رُقاد ، خود ]مى‏گفت : وقتى به او رسيدم ، جان داده بود . آن تيرم را كه در شِكمش نشسته و او را از پاى در آورده بود ، بيرون كشيدم و بعد ، تيرِ روى پيشانى‏اش را آن قدر حركت دادم تا توانستم آن را بيرون بكشم؛ امّا تيغه آن، در پيشانى‏اش مانْد و نتوانستم آن را بيرون بكشم .^۲

۸ / ۲

جعفر بن عقيل‏^۳

جعفر ، فرزند عقيل بن ابى طالب كه كنيه مادرش را برخى «اُمّ ثَغَر» و برخى «اُمّ البنين» ،^۴ گزارش كرده‏اند . وى نيز مانند مُسلم ، داماد امام على عليه السلام بوده است . بر پايه آنچه مؤلّف لباب الأنساب

۱۰۹۳.الأمالى ، صدوق - به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام جعفر صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام - : پس از هِلال بن حَجّاج ، عبد اللَّه بن مُسلم بن عقيل بن ابى طالب ، به ميدان آمد ، در حالى كه چنين مى‏خواند :

سوگند خورده‏ام كه جز به آزادگى ، كشته نشوم‏گر چه مرگ را تلخ يافته‏ام .
ناپسند مى‏دارم كه ترسو و گريزان ، خوانده شوم‏ترسو ، كسى است كه سر پيچيد و گريخت .
آن گاه ، سه تن از دشمنان را كُشت و سپس ، كُشته شد . خشنودى خدا و رحمتش بر او باد !^۱

۱۰۹۴.الإرشاد : آن گاه ، مردى از ياران عمر بن سعد ، به نام عمرو بن صَبيح ، تيرى به سوى عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل - كه خدايش بيامرزد - ، انداخت . عبد اللَّه ، دست بر پيشانى‏اش نهاد تا آن را از تير ، حفظ كند كه تير آمد و كف دستش را به پيشانى‏اش دوخت و ديگر نتوانست آن را حركت دهد . سپس مردى ديگر ، نيزه‏اى به او زد كه قلبش را شكافت و او را كُشت .^۲

۱۰۹۵.تاريخ الطبرى - به نقل از حُمَيد بن مُسلم اَزْدى - : عمرو بن صَبيح صُدايى ، تيرى به سوى عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل انداخت . او كفِ دستش را [ براى محفاظت ]بر پيشانى‏اش نهاد [ ؛ امّا تير ، دستش را به پيشانى‏اش دوخت ]و نتوانست آن را حركت دهد . سپس تيرى ديگر آمد و قلبش را شكافت .^۳

۱۰۹۶.تاريخ الطبرى - به نقل از هشام - : عبد اللَّه بن مسلم بن عقيل بن ابى طالب - كه مادرش رُقَيّه ، دختر على بن ابى طالب عليه السلام بود و مادر رُقَيّه ، اُمّ ولد (كنيز) بود - ، به وسيله عمرو بن صَبيح صُدايى ،