فصل چهارم : شهادت فرزندان امام حسين عليه السلام‏

۴ / ۱

على اكبر عليه السلام‏

على اكبر عليه السلام ، بزرگ‏ترين پسر امام حسين عليه السلام بود^۱ كه از نظر صورت و سيرت و سخن گفتن ، به حدّى شبيه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود كه هر كس شوق ديدار پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را داشت ، به او مى‏نگريست ، چنان كه پدر بزرگوارش ، طبق نقلى ، هنگام رفتن وى به ميدان نبرد ، فرمود :
اللَّهُمَّ اشهَد عَلى‏ هؤُلاءِ القَومِ، فَقَد بَرَزَ إلَيهِم غُلامٌ أشبَهُ النّاسِ خَلقاً و خُلُقاً و مَنطِقاً بِرَسولِكَ مُحَمّدٍ صلى اللَّه عليه و آله ، كُنّا إذَا اشتَقنا إلى‏ وَجهِ رَسولِكَ نَظَرنا إلى‏ وَجهِهِ .
خداوندا ! گواه باش كه جوانى براى جنگ با آنان مى‏رود كه شبيه‏ترينِ مردم به پيامبرت از جهت صورت و سيرت و سخن گفتن است و ما هرگاه مشتاق ديدار پيامبر تو مى‏شديم ، به او نگاه مى‏كرديم ^۲ .
على اكبر عليه السلام در واقعه عاشورا ، از اركان سپاه امام عليه السلام به شمار مى‏رفت .^۳ تأكيد او بر حق‏مدارى و دفاع از حق تا ايثار جان ، هنگام شنيدن خبر به شهادت رسيدن خود در مسير كربلا از پدر بزرگوارش ،^۴ اذان گفتن براى اقامه جماعت به امامت حسين عليه السلام در جريان برخورد سپاه حُر با كاروان امام عليه السلام ،^۵ بر عهده گرفتن مسئوليت آب‏رسانى به خيمه‏ها در شب عاشورا^۶ و همچنين داوطلب شدن ايشان براى شهادت پيش از ديگر بنى‏هاشم ، بنا بر نقل مشهور ،^۷ از ويژگى‏هاى اين فرزند برومند سيّد الشهدا عليه السلام است .

۶۰ . همام بن سَلَمه قانِصى‏

تنها فُضَيل بن زبير ، نام او را در زمره شهيدان كربلا آورده است .^۱

۶۱ . يحيى بن سليم مازِنى‏

نام و رَجَز و به شهادت رسيدن او در كتاب‏هاى الفتوح و مقتل خوارزمى و المناقب ابن شهرآشوب ، آمده است و در منابع ديگر ، چيزى نيامده است . در باره او آمده :
يحيى بن سليم مازِنى ، به سوى ميدان آمد ، در حالى كه مى‏خواند :

اين گروه را با ضربتى سخت و پايان دهنده ، مى‏زنم‏ضربت سهمگينِ صبحگاهى و شتابان‏
كه نه ناتوانى‏اى در آن دارم و نه ترديدى‏و امروز ، از مرگ پيشِ رو واهمه‏اى ندارم .
امّا من همانند شيرى هستم كه حامى فرزندانش است .^۲
آن گاه ، بر دشمن، يورش بُرد و جنگيد تا كشته شد . رحمت خدا بر او باد !^۳