۴۷ . قارِب ، غلام امام حسين عليه السلام‏

نام وى در «زيارت ناحيه» ، به صورت «قارِب ، مولى الحسين عليه السلام» و در نقل فُضَيل بن زبير ، «قارِب الدُّئِلى ، مولى الحسين عليه السلام» ، آمده است .^۱ اطّلاع معتبر ديگرى در باره او نداريم . در «زيارت ناحيه» ، مى‏خوانيم :
السَّلامُ عَلى‏ قارِبٍ مَولَى الحُسَينِ بنِ عَلِىٍّ !سلام بر قارِب ، غلام حسين بن على !^۲

۴۸ و ۴۹ . قاسِط و كَردوس ، پسران زُهَير بن حارث‏

اين دو برادر ، از طائفه بنى تَغِلب‏^۳ و از ياران امام حسين عليه السلام بوده‏اند .^۴ شيخ طوسى ، كَردوس را در زمره ياران امير مؤمنان عليه السلام نيز آورده است .^۵ قاسِط را از شهيدان حمله اوّل دشمن دانسته‏اند ؛^۶ ولى چگونگى شهادت كَردوس ، معلوم نيست . نام هر دو ، در زيارت‏هاى «رجبيّه»^۷ و «ناحيه» چنين آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ قاسِطٍ وَ كَرِشٍ ابنَي ظَهيرٍ التَّغلِبِيَّينِ !سلام بر قاسِط و كَرِش تَغلِبى ، دو پسرِ ظَهير !^۸

هر كس را كه ببينى ، در جلو راهم ايستاده است .^۱
و جنگ مدام و جانانه‏اى كرد تا مسلم ضُبابى و عبد اللَّه بَجَلى ، با كمك يكديگر ، او را كُشتند .^۲

۴۶ . غلام تُرك‏

وى ، برده دانشمندى بود كه توفيق شهادت در ركاب امام حسين عليه السلام را يافت . خوارزمى ، در باره او آورده است :
جوان تركى كه قارى قرآن و عربيدان بود ، براى مبارزه به ميدان آمد . او كه از غلامان حسين عليه السلام بود ، نبرد را شروع كرد ، در حالى كه چنين رَجَز مى‏خواند :

دريا ، از [ نيزه ] انداختن و [ شمشير ] زدنم ، متلاطم مى‏شودو فضا ، از تير و تيراندازى‏ام آكَنْده مى‏شود .
زمانى كه شمشيرم در دست راستم ، برق مى‏زنددل حسود مورد احترام ، مى‏شكافد .^۳
سپس ، تعدادى را كُشت . او را دوره كردند و به زمينش زدند . حسين عليه السلام به سوى او آمد و گريست و صورتش را بر صورت او گذاشت . او چشمانش را باز كرد و حسين عليه السلام را ديد و لبخندى زد و به سوى پروردگارش ، ره‏سپار شد .^۴
ابن شهرآشوب ، او را غلام حُر ، معرّفى كرده است .^۵ خوارزمى نيز ماجراى پيوستن حُر به اردوى امام عليه السلام را به همراه برده‏اى تُرك ،^۶ آورده است .^۷