سپس عمرو بن خالد اَزْدى به ميدان مبارزه آمد ، در حالى كه مى‏گفت :

امروز - اى نَفْس - ، روز رفتن به سوى [ خداى ] مهربان است‏با نسيم روح و ريحان .
امروز ، به پاس احسان ، پاداش مى‏گيرى‏و از تو ، زمانى سپرى شده است .
آنچه در لوح در پيشگاه داور ، نگاشته شده‏امروز ، با آمرزش خدا ، پاك مى‏شود .
بى‏تابى مكن كه هر زنده‏اى ، فانى است‏و شكيبايى ، براى در امان بودنت ، بهترين بهره است .^۱
سپس جنگيد تا كشته شد .
آن گاه ، پسرش خالد بن عمرو بن خالد اَزْدى به ميدان آمد و چنين مى‏گفت :

اى بنى قَحْطان ! در برابر مرگ ، شكيبايى پيشه كنيدتا مورد رضاى [ خداى ] مهربان باشيد ؛
همو كه صاحب عظمت و عزّت و برهان است .اى پدر ! در بهشت ، مستقر شدى .^۲
سپس ، به دشمن تاخت تا كشته شد .

۳۹ . عِمران بن كعب انصارى‏

احتمالاً وى ، همان عمران بن كعب‏^۱ است . گفته شده كه در حمله اوّل دشمن به شهادت رسيد .^۲ نام او در زيارت‏هاى «ناحيه»^۳ و «رجبيّه»^۴ آمده است . نيز احتمال دارد كه وى ، همان عمرو بن قَرَظَه باشد ، چنان كه مؤلّف أنصار الحسين ، آنها را يكى دانسته است‏^۵ و در كتاب إبصار العين ، ذكرى از او نيامده است .

۴۰ . عمر بن اُحدوث حَضرَمى‏

تنها در «زيارت ناحيه» ،^۶ از او ياد شده است .

۴۱ و ۴۲ . عمرو بن خالد اَزْدى و پسرش خالد بن عمرو

بر اساس برخى نقل‏ها ، اين پدر و پسر ، در روز عاشورا ، رَجَز خواندند و پس از جنگيدن ، به شهادت رسيدند . در بيشتر كتاب‏ها ، نام آنها نيامده است . البته احتمال دارد كه اين شخص ، همان عمر بن خالد صَيداوى باشد كه شرح حال او گذشت .^۷
در الفتوح آمده است :
آن گاه ... عمرو بن خالد اَزْدى به ميدان مبارزه آمد ، در حالى كه چنين مى‏گفت :

امروز - اى نَفْس - ، روز رفتن به سوى [ خداى ] مهربان است‏با نسيم روح و ريحان .
امروز ، به پاس احسان ، پاداش مى‏گيرى‏از تو ، زمانى گذشته است .
آنچه در پيشگاه خداوند ، در لوح نوشته شده‏[ ، اين است :]
بى‏تابى مكن كه هر زنده‏اى ، فانى است .
شكيبايى ، براى در امان بودنت ، بهترين بهره است .اى گروه اَزْدىِ بنى قَحْطان !
در نبرد ، همانند شيران ، همسو و يكدست باشيد .^۸
آن گاه ، به سوى دشمن تاخت و جنگيد تا كشته شد . رحمت خدا بر او باد !
سپس ، پسرش خالد به ميدان آمد ، در حالى كه چنين مى‏گفت :

اى بنى قَحْطان ! در برابر مرگ ، شكيبايى پيشه كنيدتا مورد رضاى [ خداى ] مهربان باشيد ؛
همو كه صاحب عظمت و عزّت و برهان است‏و صاحبِ والايى و نعمت و احسان .
تا در بهشت ، مستقر شويم‏در كاخ‏هاى خوشْ‏بنا .
آن گاه ، به سوى دشمن تاخت و پيوسته جنگيد تا كشته شد . رحمت خدا بر او باد !^۹
خوارزمى در مقتل الحسين عليه السلام ، آورده است :