آن گاه ، چنين خواند :

من ، يزيدم و پدرم ، مُهاصِر است‏شجاع‏تر از شيرى كه در بيشه ، كمين كرده است .
پروردگارا ! من ، ياور حسينم‏و رها كننده و وا گذارنده ابن سعد .
ابو شعثا ، با همراهيان عمر بن سعد بود ؛ امّا هنگامى كه آنان ، درخواست‏هاى حسين عليه السلام را رد كردند و نپذيرفتند، به سوى حسين عليه السلام رفت و [ همراه او ]جنگيد تا كُشته شد .^۱

۹۸۹.الفتوح : يزيد بن زياد بن مُهاصِر جُعْفى ، به ميدان آمد ... ، در حالى كه مى‏گفت:

من يزيدم و پدرم ، مُهاصِر است‏شجاع‏تر از شيرى كه در بيشه ، آشيانه گُزيده است .
پروردگارا ! من ، يارى كننده حسينم‏و وا گذارنده و دورى كننده از عمر بن سعد .
و ابن زياد ، وا گذارنده و خيانتكار است‏و از پيروان [ اين خيانتكار ] ، متنفّر و بيزارم .
و همگى آنها به سوى دوزخ ، ره‏سپارند .
سپس ، حمله بُرد و جنگيد تا كشته شد . خداوند ، رحمتش كند !^۲

۹۹۰.الأمالى ، صدوق - به نقل از عبد اللَّه بن منصور ، از امام جعفر صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش

۹۸۷.تاريخ الطبرى - به نقل از فُضَيل بن خديج كِنْدى - : يزيد بن زياد، يعنى همان ابو شَعثاى كِنْدى ، از تيره بنى بَهدَله ، پيشِ روى حسين عليه السلام ، دوزانو نشست و صد تير انداخت كه پنج تير از آنها هم به خطا نرفت . او تيرانداز [ ماهرى ]بود و هر گاه تيرى مى‏انداخت ، مى‏گفت :

من ، پسر بَهدَله ام‏سواركارى يكّه ام .
حسين عليه السلام نيز مى‏فرمود: «خدايا ! پرتابش را درست و و پاداشش را بهشت ، قرار بده».
پس چون تيرهايش را انداخت، برخاست و گفت: تنها پنج تير به خطا رفت . برايم روشن است كه پنج نفر را كشته‏ام .
او در زمره نخستين شهيدان بود و رَجَزش در آن روز ، اين بود :

من يزيدم و پدرم ، مُهاصِر است‏شجاع‏تر از شيرى كه در بيشه ، كمين كرده است .
پروردگارا ! من ، ياور حسينم‏و رها كننده و وا گذارنده ابن سعد .
يزيد بن زياد بن مُهاصِر ، از كسانى بود كه همراه عمر بن سعد ، به سوى حسين عليه السلام حركت كرد ؛ امّا هنگامى كه آنان، پيشنهادهاى حسين عليه السلام را نپذيرفتند [ و او را ملزم به خواسته‏هاى نابه‏جاى خود كردند ]، به سوى حسين عليه السلام آمد و همراه او جنگيد تا كشته شد .^۱

۹۸۸.أنساب الأشراف : ابو شَعثا، يزيد بن زياد بن مُهاصِر بن نعمان كِنْدى، پيشِ روى حسين عليه السلام دو زانو نشست و هشت تير انداخت كه پنج تير از آنها ، اصابت كرد و پنج تن [ از سپاه دشمن ]را كُشت .