۴۳.امام على عليه السلام :چون آيه : «الف ، لام ، ميم. آيا مردم پنداشته اند كه تا گفتند ايمان آورديم ، رها مى شوند و آزمايش نمى شوند» نازل شد ، من گفتم : اى پيامبر خدا ! اين آزمايش چيست ؟
فرمود : «اى على ! تو وسيله آزمايش قرار مى گيرى ، و با تو خصومت خواهد شد . پس خود را براى خصومت ، آماده كن» .
۴۴.مجمع البيان :در تفسير آيه شريف: «بگو : او قادر است كه از [آسمانِ] بالاى سرتان يا از [زمينِ ]زير پاهايتان، عذابى را بفرستد يا شما را گروه گروه گرداند و عذاب بعضى از شما را به بعضى ديگر بچشاند» ـ : در تفسير الكلبى آمده است كه: چون اين آيه نازل شد ، پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست و وضويى كامل و با آداب ساخت . سپس به نماز ايستاد و نمازى نيكو گزارد . آن گاه از خداى سبحان، مسئلت نمود كه بر امّت او از بالاى سرشان و از زير پاهايشان عذابى نفرستد و آنان را گروه گروه نگرداند و عذاب برخى از آنان را به برخى ديگر نچشاند .
جبرئيل عليه السلام نازل شد و گفت : اى محمّد ! خداى متعال، سخن تو را شنيد و آنان را از دو چيز، پناه داد و از دو چيز پناه نداد [و حفظشان نمى كند] : از اين كه از بالاى سرشان يا از زير پاهايشان برايشان عذاب فرستد، پناه داد و از دو كار آخر، پناهشان نداد .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «اى جبرئيل ! در صورتى كه امّتم يكديگر را بكشند، ديگر از آنان چه باقى مى ماند ؟». بدين جهت، برخاست و دوباره دست به دعا برداشت. پس اين آيات، نازل شد : «الف ، لام ، ميم . آيا مردم پنداشته اند كه چون گفتند ايمان آورديم، رها مى شوند و آزمايش نمى شوند ؟» .
آن گاه فرمود : «چاره اى جز آزمايش امّت، پس از پيامبرش نيست تا راستگو از دروغگو باز شناخته شود ؛ چرا كه وحى ، قطع مى شود و شمشير و تفرقه تا روز قيامت بر جا مى ماند» .
