۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه اهل ذمّه مورد ستم قرار بگيرند، پيروزى از آنِ دشمن خواهد شد و هر گاه زنا رواج يابد ، اسارت، بسيار مى گردد و هر گاه لواطْ گسترش يابد ، خداوند عز و جلدست [رحمت] خود را از آفريدگان برمى دارد و ديگر برايش مهم نيست كه در كدام سرزمين، نابود مى شوند .
۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه به معامله عَينه ۱ مشغول شديد و دُم گاوان را گرفتيد ۲ و زراعت را خوش داشتيد ، ولى جهاد را رها كرديد ، خداوند، خوارى جداناپذيرى را بر شما چيره مى سازد ، تا اين كه به دينتان باز گرديد .
۹۶.امام على عليه السلام :هر گاه زنا شايع گردد، مرگِ ناگهانى پديدار مى شود و هر گاه حاكم ستم كند ، باران نمى بارد .
۹۷.امام حسن عليه السلامـ در دعايش، هنگامى كه چيزى وى را غمگين مى كرد ـ :اى كهيعص! اى روشنايى! اى پاك! اى آگاه! اى خدا! اى بخشنده! (سه بار) . گناهانى را كه نقمت ها را فرود مى آورند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه نعمت ها را تغيير مى دهند ، بر من بيامرز و گناهانى كه پرده هاى عصمت را از هم مى دَرَد بر من بيامرز و گناهانى را كه بلا را فرو مى فرستند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه نابودى را نزديك مى كنند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه دشمنان را چيره مى سازند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه [رشته ]اميد را قطع مى كنند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه دعا را باز مى گردانند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه باران آسمان را باز مى دارند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه هوا را تاريك مى نمايند ، بر من بيامرز و گناهانى را كه پرده را مى درند ، بر من بيامرز .
۹۸.امام زين العابدين عليه السلام :گناهانى كه نعمت ها را تغيير مى دهند ، عبارت اند از : ستم بر مردم، ترك عادت در كار خير و كار نيك ، ناسپاسى نعمت ها و ترك سپاس گزارى . خداوند عز و جل فرمود : «در حقيقت ، خدا سرنوشت قومى را تغيير نمى دهد تا اين كه آنان ، خود ، حال خويش را تغيير دهند» .
و گناهانى كه پشيمانى مى آورند ، عبارت اند از : كشتن كسى كه خداوند ، كشتنش را حرام نموده است ـ و خداى متعال فرمود : «و نفْسى را كه خداوندْ حُرمت بخشيده است ، مكُشيد» و خداوند عز و جل در داستان قابيل، هنگامى كه او برادرش هابيل را كشت و از دفن كردنش ناتوان ماند ، فرمود : «پس ، نفْسش او را به قتل برادرش ترغيب كرد ، و وى را كشت . «پس ، از زمره پشيمانان گرديد» » ، ترك كردن رابطه خويشاوندى ، به طورى كه احساس بى نيازى كنند [و خويشاوندى را فراموش نمايند] ، نگزاردن نماز تا زمانى كه وقتش بگذرد ، ترك كردن وصيّت و ردّ مظالم ، و خوددارى كردن از پرداخت زكات تا زمانى كه مرگ، فرا رسد و زبان، بند آيد .
و گناهانى كه نقمت ها را فرود مى آورند ، عبارت اند از : نافرمانى آگاه با تعدّى [به ديگران] ، گردنكشى بر مردم ، و ريشخند و مسخره كردن آنان .
و گناهانى كه [روزى و] نصيب ها را باز مى گردانند ، عبارت اند از : اظهار نادارى ، خواب ماندن از نماز عشا و نماز صبح ، سبُك شمردن نعمت ها ، و شِكوه كردن از خداوند عز و جل .
و گناهانى كه پرده هاى عصمت را مى درند ، عبارت اند از : شرابخوارى ، قماربازى ، سرگرم شدن به چيزهاى بيهوده و شوخى هايى كه موجب خنده مردم مى شوند ، بيان عيب هاى مردم ، و همنشينى با افراد مشكوك (متّهم) .
و گناهانى كه بلا را فرو مى فرستند ، عبارت اند از : ترك كردن فريادرسىِ درمانده ، ترك كردن يارى ستم ديده ، و ضايع كردن امر به معروف و نهى از منكر .
و گناهانى كه دشمنان را چيره مى سازند ، عبارت اند از : آشكارا ستم كردن ، علنى كردن گناهان ، مباح كردن حرام ، نافرمانى كردن از نيكان و پيروى نمودن از بدان .
و گناهانى كه نابودى را نزديك مى سازند ، عبارت اند از : قطع رحِم ، سوگند دروغ ، سخنان دروغ ، زنا ، بستن راه مسلمانان ، و به ناحق ادّعاى امامت نمودن .
و گناهانى كه [رشته] اميد را قطع مى كنند ، عبارت اند از : نوميدى از بخشايش خداوند ، نوميدى از رحمت خدا ، اعتماد به غير خدا ، و دروغ پنداشتن وعده خداوند عز و جل .
و گناهانى كه هوا را تاريك مى نمايند ، عبارت اند از : جادوگرى ، كهانت ، باور داشتن به ستارگان [و تأثير حركت آنها در رخدادهاى آينده]، دروغ پنداشتن قَدَر ، و سرپيچى از پدر و مادر (عاقّ والدين) .
و گناهانى كه پرده را مى درند ، عبارت اند از : قرض گرفتن به قصد ادا نكردن ، زياده روى در هزينه ها بر پايه باطل ، بخل ورزيدن در حقّ خاندان و فرزندان و خويشان ، بداخلاقى ، ناشكيبايى ، بى قرارى ، تنبلى ، و كوچك كردن دينداران .
و گناهانى كه دعا را باز مى گردانند ، عبارت اند از : بدخواهى ، خباثت باطن ، دورويى با برادران [دينى] ، ندادن صدقه در پاسخ [درخواست نيازمندان] ، به تأخير انداختن نمازهاى واجب تا زمانى كه وقتشان بگذرد ، تقرّب نجستن به خداوند عز و جل با نيكوكارى و صدقه ، و فحّاشى و ناسزاگويى در گفتار .
و گناهانى كه باران آسمان را باز مى دارند ، عبارت اند از : ستم داوران در داورى ، گواهى دروغ ، كتمان گواهى ، خوددارى از پرداخت زكات و بدهكارى و احسان ، سخت دلى نسبت به فقيران و بينوايان ، ستم بر يتيمان و بيوگان ، و دور كردن نيازمند و شبانه باز گرداندن او .
