۱۴.السيرة النبويّة ، ابن هشامـ به نقل از كعب بن مالك كه از حاضرانِ در عقبه بود و در آن جا با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بيعت كرد ـ :ما براى حج ره سپار شديم و با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قرار گذاشتيم كه در نيمه ايّام تشريق، در عقبه جمع شويم . چون از حج فراغت يافتيم و شبِ وعده ما با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرا رسيد ، ابو جابر عبد اللّه بن عمرو بن حرام كه از مهتران و بزرگان ماست ، با ما بود . او را هم با خود آورده بوديم . ما كار [و هدف ]خويش را از مشركان قوم خود، پنهان مى داشتيم ؛ امّا با او صحبت كرديم و گفتيم : اى ابو جابر ! تو از جمله سروران و بزرگان ما هستى ، و بيم داريم بر اين دين كه دارى، فرداى قيامت هيزم دوزخ باشى . آن گاه او را به اسلام فرا خوانديم و گفتيم كه ما در عقبه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وعده داريم . ابو جابر، اسلام آورد و با ما به عقبه آمد و يكى از نقيبان شد .
آن شب را با قوم خود در چادرهايمان مانديم، تا اين كه يك سوم شب گذشت. از چادرهايمان ره سپار وعده گاه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شديم . مانند مرغ سنگ خواره، مخفيانه مى رفتيم تا اين كه در درّه نزديك عقبه گرد آمديم . ما هفتاد و سه مرد بوديم و دو زن نيز با ما بودند : امّ عماره نُسَيبه دختر كعب (يكى از زنان بنى مازن بن نجّار) و امّ منيع، اسماء دختر عمرو بن عدىّ بن نابى (يكى از زنان بنى سلِمه) .
در شعب، منتظر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مانديم، تا اين كه همراه عمويش عبّاس بن عبد المطّلب آمد . عبّاس در آن وقت، هنوز بر دين قوم خويش بود؛ امّا دوست داشت كه در جريان كار برادرزاده اش باشد و براى او پيمان بگيرد . چون پيامبر صلى الله عليه و آله نشست، عبّاس بن عبد المطّلب آغاز به سخن كرد و گفت : اى گروه خزرج! (عرب ها اين تيره از انصار را اعم از اوس و خزرج ، خزرج مى گفتند) شما مى دانيد كه محمّد در ميان ما چه منزلتى دارد ، و ما او را از گزند قوم خود كه آنان نيز همچون ما به او مى نگرند ، حفظ كرده ايم ، و او در ميان قوم خويش، عزيز و در شهر خود، از گزند، مصون است ؛ ليكن او خود اصرار دارد كه به شما ملحق شود . بنا بر اين ، اگر مى دانيد كه به وعده هاى خود به او وفا مى كنيد و در برابر مخالفانش از وى حمايت مى نماييد ، شما مى دانيد و آنچه متعهّد مى شويد ؛ امّا اگر مى دانيد كه پس از بردنش به نزد خود ، او را تنها مى گذاريد و يارى اش نمى رسانيد ، از هم اكنون او را وا گذاريد؛ زيرا در ميان قوم و ديار خويش در عزّت و حمايت به سر مى برد .
به عبّاس گفتيم : آنچه تو گفتى، شنيديم . اكنون شما سخن بگو ـ اى پيامبر خدا ـ و هر پيمانى كه مى خواهى، براى خودت و پروردگارت بگير .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله زبان به سخن گشود و قرآن خواند و به خدا دعوت نمود و به اسلام ترغيب نمود و سپس فرمود : «با شما بيعت مى كنم بر اين كه مرا همچون زنان و فرزندان خويش حمايت كنيد» .
براء بن معرور، دست ايشان را گرفت و گفت : سوگند به خدايى كه تو را به حق فرستاد، تو را همانند كسان خويش حمايت مى كنيم . پس با ما بيعت كن، اى پيامبر خدا !
