۹.الطبقات الكبرىـ به نقل از عبادة بن صامت ـ :سال بعد از آن سالى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله با آن شش نفر ملاقات كرد ، دوازده مرد به ديدار او آمدند و اين، همان بيعت نخستين عقبه است . اين دوازده مرد، عبارت بودند از : اسعد بن زراره ، عوف و معاذ (پسران حارث يا همان پسران عفراء) از بنى نجّار ، ذكوان بن عبد قيس و رافع بن مالك از بنى زُرَيق ، عبادة بن صامت و ابو عبد الرحمان يزيد بن ثعلبه از بنى عوف بن خزرج ، عبّاس بن عبادة بن نضله از بنى عامر بن عوف ، عُقبة بن عامر بن نابى از بنى سَلِمه ، و قُطَبة بن عامر بن حديده از بنى سواد . اين ده تن از قبيله خزرج بودند . دو نفر هم از اوس بودند : ابو هيثم بن تيّهان از طايفه بَلى، هم پيمان بنى عبد الأشهل ، و عُوَيم بن ساعده از بنى عمرو بن عوف .
[اين دوازده تن] اسلام آوردند و به بيعت زنان، بيعت كردند كه : چيزى را شريك خدا قرار ندهيم ، دزدى نكنيم ، زنا نكنيم ، فرزندانمان را نكشيم و فرزند نامشروعى را كه پس مى اندازيم، به ديگرى نسبت ندهيم ، و در هيچ كار نيكى، از او نافرمانى نكنيم .
پس پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «اگر [به اين شرط ها] وفا كرديد، بهشت براى شما خواهد بود ، و هر كس چيزى از اين كارها را مرتكب شود، كارش با خدا خواهد بود . اگر خواست، او را عذاب مى كند و اگر خواست، او را مى بخشد» . در آن روز، هنوز جهاد، واجب نگشته بود .
آن گاه ، اين عدّه به مدينه باز گشتند ، و خداوند، اسلام را آشكار گردانيد . اسعد بن زراره، كسانى را كه در مدينه اسلام آورده بودند، جمع مى كرد .
اوس و خزرج، به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نوشتند كه : قرآن آموزى را نزد ما بفرست تا قرآن را به ما بياموزد . پيامبر صلى الله عليه و آله مصعب بن عمير عبدرى را نزدشان روانه كرد . مصعب بر اسعد بن زراره وارد شد و به آنان قرآن مى آموخت . برخى، روايت كرده اند كه مصعب، مسلمانان را جمع كرد و همراه هفتاد تن از مدينه خارج شد، تا اين كه در موسم حج به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رسيدند .
