۲۲۱.سنن ابن ماجةـ به نقل از عبد الرحمان بن سائب ـ :سعد بن ابى وقّاص كه نابينا شده بود ، بر ما وارد شد . من به او سلام كردم . گفت : تو كيستى ؟ خودم را به او معرّفى كردم . گفت : درود بر پسر برادرم ! شنيده ام كه تو قرآن را با صداى خوش مى خوانى . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد : «اين قرآن ، با اندوه نازل شده است . پس آن را بخوانيد و بگرييد ، و اگر گريه تان نيامد ، خود را به گريه بزنيد» .
۲۲۲.تفسير القمّىـ به نقل از حفص بن غياث ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «اى حفص! ... خدا مى داند كه بندگان چه خواهند كرد و به كجا ره سپارند . در موقع كار زشت ، بر آنها بُردبارى مى ورزد؛ چرا كه قبلاً مى دانسته است . مبادا اين كه خداوند فعلاً پيگير اعمال تو نيست ، فريبت بدهد؛ زيرا از دستش رهايى ندارى» .
ايشان سپس اين آيه را تلاوت كرد : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين خواستار برترى و فساد نيستند ، و فرجام [ خوش ]، از آنِ پرهيزگاران است» و مى گريست و مى فرمود : «به خدا سوگند كه با اين آيه، آرزوها [ى دنيايى و زودگذر ]بر باد رفت» .
ر . ك : همين دانش نامه : ج۱۵ ص۱۹۹ ح۱۰۱۷۲ .
۶ / ۶
هنگام شنيدن تلاوت قرآن
۲۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من يك سوره برايتان مى خوانم . هر كس گريست، بهشتى است . پس اگر گريه تان نيامد ، خود را به گريه كردن بزنيد .
۲۲۴.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نزد گروهى از جوانان انصار آمد و فرمود : «من
مى خواهم برايتان قرآن بخوانم . هر كس گريه اش گرفت ، بهشتى است» . آن گاه ، آخر سوره زمر را خواند : «و كسانى كه كفر ورزيدند ، گروه گروه به سوى دوزخ سوق داده مى شوند» تا آخر سوره .
همه گريستند ، مگر يك جوان . او گفت : اى پيامبر خدا ! خودم را به گريه وا داشتم ؛ امّا از چشمم اشكى نيامد .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «دوباره برايتان مى خوانم . هر كس كه خود را به گريه زند ، به بهشت مى رود» . و دوباره خواند ، و افراد گريستند و آن جوان خود را به گريه زد ، و بدين سان ، همگى بهشتى شدند .
