۷.امام زين العابدين عليه السلام :پاكى تو ، اى معبود من ! ... ما را به شناخت خودت ، گرامى داشتى و حجّتت را به ما شناساندى و نعمت هايت بر ما سرشار ساختى و به يكتايى ات ، ره نمونمان گشتى و راه رسيدن به نجات را برايمان ، هموار ساختى و از راهى كه به نابودى مى انجاميد ، هشدارمان دادى ؛ امّا پاداش تو از جانب ما اين بود كه نيكىِ تو را با بدى جبران كرديم ، بدين گونه كه به آنچه تو را ناخشنود مى سازد ، دست يازيديم ، و به آنچه از خشنودى تو دور مى گردانَد ، شتافتيم و به فريب آرزوهايمان ، شاد گشتيم و مرگ را كه [يادش] باز دارنده [از گناه و معصيت] است ـ ، از ياد برديم .
۸.امام صادق عليه السلام :خداوند ، با آنچه به مردم داده (يعنى عقل و فهم) و به ايشان شناسانده (يعنى پيامبران و كتب آسمانى) ، بر آنانْ اقامه حجّت كرده است . ۱
۹.امام صادق عليه السلام :كار خدا ، همه اش شگفت انگيز است ، جز آن كه با شناختى كه از خودش به شما داده ، بر شما اقامه حجّت كرده است .
۱۰.امام صادق عليه السلام :امير مؤمنان عليه السلام فرمود : «خداوند ، فرو فرستاده است : «سپاس ، خداى را كه آسمان ها و زمين را آفريد و تاريكى ها و روشنايى ها را پديد آورد . با اين همه ، كسانى كه كفر ورزيده اند ، براى پروردگار خود ، همتا قرار مى دهند» . در اين آيه ، پاسخى به سه گروه از ايشان است . اين كه فرموده : «سپاس ، خداى را كه آسمان ها و زمين را آفريد» ، پاسخ به دَهْريان است كه مى گويند : عالم ، آغازى ندارد و هميشگى است . سپس فرمود : «و تاريكى ها و روشنايى ها را پديد آورد» . اين پاسخ ، به ثَنَويان است كه مى گويند : روشنايى و تاريكى ، تدبير كننده اُمورند . سپس فرمود : «با اين همه ، كسانى
كه به پروردگارشان كفر ورزيده اند ، براى پروردگار خود ، همتا قرار مى دهند» . در اين [آيه] ، پاسخى است به مشركان عرب كه مى گفتند : بت هاى ما ، خدايان ما هستند .
سپس خداوند ، «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را تا آخرش ، نازل فرمود ، و اين ، پاسخى بود به كسانى كه براى خدا ، رقيب يا مانندى قائل بودند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به يارانش فرمود : بگوييد : «تو را مى پرستيم» ؛ يعنى : يك خدا را مى پرستيم و مانند دَهْريان نمى گوييم كه : جهان ، آغازى ندارد و هميشگى است ، و نه مانند ثَنَويان كه مى گويند : روشنايى و تاريكى ، مدبّر عالم اند ، و نه چون مشركان عرب كه مى گفتند : بت هاى ما ، جزو خدايان هستند . پس چيزى را شريك تو نمى سازيم و غير از تو ، خدايى را نمى خوانيم ، چنان كه اين كافران مى گويند ؛ و نه مانند يهود و نصارا كه مى گويند : تو داراى فرزند هستى ، در حالى كه تو بسى والاتر و برتر از اين سخنانى .
خداوند مى فرمايد : «و گفتند : هرگز به بهشت نمى رود ، مگر كسى كه يهودى يا نصرانى باشد » ، و گروه ديگرى از اين كافران هم سخنانى ديگر گفتند . خداى متعال فرمود : اى محمّد ! «اين ، آرزوهاى ايشان است» كه بى دليل ، در سر مى پرورانند . «بگو : برهان خود را بياوريد» و حجّتتان را براى اين ادّعايتان ، «اگر راست مى گوييد» ، همچنان كه محمّد ، برهان هاى خود را كه شنيديد ، آورده است » .
