۱۱۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت بر كسى كه به اهل بيت من ستم كند و مرا با آزردن عترتم بيازارد ، حرام گرديده است .

۱۱۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت بر كسى كه به اهل بيت من ستم كند و بر كسى كه با آنان بجنگد و بر كسى كه بر ضدّ آنان يارى رساند و بر كسى كه ناسزايشان گويد ، حرام شده است. «اينان را در آخرت، بهره اى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى گويد و به ايشان نمى نگرد و پاكشان نمى گرداند و عذابى دردناك خواهند داشت» .

۱۱۴۹.امام على عليه السلام :به خدا سوگند كه من با همين دو دست كوتاه خود ، دشمنانمان را از رسيدن به حوض [كوثرِ] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دور مى كنم و دوستدارانمان را به كنار آن مى آورم .

۱۱۵۰.امام على عليه السلام :من با پيامبر خدا و عترتم و دو فرزندم ، در كنار حوض [كوثر] هستيم و ما دشمنان خود را از آن دور مى كنيم و ياران و دوستانمان را از آن ، آب مى دهيم . هر كه شربتى آب از آن بنوشد ، ديگر هرگز تشنه نمى شود .

۱۱۵۱.المعجم الكبيرـ به نقل از انس بن مالك ـ :بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وارد شدم . فرمود : «به من، كوثر داده شد» .
گفتم : اى پيامبر خدا! كوثر چيست؟
فرمود : «نهرى است در بهشت كه طول و عرض آن از مشرق تا مغرب است . هر كس از آن بياشامد ، ديگر هرگز تشنه نمى شود و هر كس با آب آن ، خود را بشويد ، ديگر هرگز خاك آلود نمى شود . هر انسانى كه پيمان مرا بشكند يا اهل بيت مرا به قتل رساند ، از آن نخواهد آشاميد» .

۱۱۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :حُرِّمَتِ الجَنَّةُ عَلى مَن ظَلَمَ أهلَ بَيتي وآذاني في عِترَتي . ^۱

۱۱۴۸.عنه صلى الله عليه و آله :حُرِّمَتِ الجَنَّةُ عَلى مَن ظَلَمَ أهلَ بَيتي ، وعَلى مَن قاتَلَهُم ، وعَلَى المُعينِ عَلَيهِم ، وعَلى مَن سَبَّهُم ، «أُوْلَئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِى الْأَخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» ^۲ . ^۳

۱۱۴۹.الإمام عليّ عليه السلام :وَاللّهِ ! لَأَذودَنَّ بِيَدَيَّ هاتَينِ القَصيرَتَينِ عَن حَوضِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله أعداءَنا ، ولَاُورِدَنَّهُ أحِبّاءَنا . ^۴

۱۱۵۰.عنه عليه السلام :أنَا مَعَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ومَعي عِترَتي وسِبطَيَّ عَلَى الحَوضِ ... فَإنّا نَذودُ عَنهُ أعداءَنا ونَسقي مِنهُ أَحِبّاءَنا وأولِياءَنا ، ومَن شَرِبَ مِنهُ شَربَةً لَم يَظمَأ بَعدَها أبَدا . ^۵

۱۱۵۱.المعجم الكبير عن أنس بن مالك :دَخَلتُ عَلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَقالَ : قَد اُعطيتُ الكَوثَرَ ، قُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، ومَا الكَوثَرُ ؟ قالَ : نَهرٌ فِي الجَنَّةِ عَرضُهُ وطولُهُ ما بَينَ المَشرِقِ وَالمَغرِبِ ، ولا يَشرَبُ مِنهُ أحَدٌ فَيَظمَأَ ، ولا يَتَوَضَّأُ مِنهُ أحَدٌ فَيَشعَثَ ، لا يَشرَبُهُ إنسانٌ خَفَرَ ذِمَّتي ولا قَتَلَ أهلَ بَيتي . ^۶