۹۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه دوست دارد مانند پيامبران زندگى كند و مرگى چون مرگ شهيدان داشته باشد و در بهشتى كه خداى رحمان كاشته است ، ساكن شود ، بايد از على پيروى كند و با دوست او دوستى كند و به امامانِ پس از او اقتدا نمايد ؛ زيرا آنان عترت من اند و از طينت من آفريده شده اند . بار خدايا! فهم و دانش مرا روزىِ ايشان فرما! واى بر آن دسته از امّتم كه با آنان مخالفت كنند! بار خدايا! شفاعت مرا شامل حال اين مردمان مگردان!

۹۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اهل بيت من ، حق را از باطل جدا مى كنند و هم ايشان اند آن امامانى كه بايد به آنها اقتدا كرد .

۹۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آسايش و آسودگى و رحمت و يارى و توانگرى و آسانى و خشنودى و خُرسندى و گشايش و كاميابى و تقرّب و دوستى خدا و پيامبر او، براى كسى است كه على را دوست بدارد و به جانشينان او اقتدا كند .

۹۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوشا به حال كسى كه قائم اهل بيت را درك كند و پيش از قيامش به او اقتدا نمايد و از او و از امامان هدايتگرِ پيش از او پيروى كند و از دشمنان آنان به خداى عز و جل پناه ببرد و بيزارى جويد! اينان رفيقان من و گرامى ترين افراد امّت من در نزد من اند .

۹۱۲.الأمالى، طوسىـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى ـ :روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نماز صبح را به جماعت با ما خواند و سپس به طرف ما بر گشت و برايمان سخن گفت و فرمود : «اى مردم! هر كه خورشيد را از دست داد ، به دامن ماه چنگ زَنَد و هر كه ماه را از دست داد ، به فَرقَدان ^۱ تمسّك جويد» .
من و ابو ايّوب انصارى و انس بن مالك برخاستيم و گفتيم : اى پيامبر خدا! چه كسى خورشيد است؟
فرمود : «من» .
در اين هنگام، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله براى ما مَثَلى زد و فرمود : «خداى متعال ، ما را آفريد و چونان ستارگان آسمان قرارمان داد كه هر گاه ستاره اى غروب كند ، ستاره اى ديگر طلوع مى كند . پس من خورشيد هستم و هر گاه بُرده شدم ، به ماه چنگ زنيد» .
گفتيم : چه كسى ماه است؟
فرمود : «برادر و وصى و وزيرم و ادا كننده دِينَم و پدر فرزندانم و جانشين من در ميان خانواده ام ، على بن ابى طالب» .
گفتيم : فرقدان كيستند؟
فرمود : «حسن و حسين» .
پيامبر صلى الله عليه و آله سپس لختى درنگ كرد و آن گاه فرمود : «فاطمه هم [ستاره ]زهره است و عترتم ، اهل بيتم ، با قرآن اند و قرآن با آنان است . از هم جدا نمى شوند تا اين كه در كنار حوض [كوثر] بر من وارد شوند» .

۹۰۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أحَبَّ أن يَحيا حَياةً تُشبِهُ حَياةَ الأَنبِياءِ ، ويَموتَ ميتَةً تُشبِهُ ميتَةَ الشُّهَداءِ ، ويَسكُنَ الجِنانَ الَّتي غَرَسَهَا الرَّحمنُ ، فَليَتَوَلَّ عَلِيّا وَليُوالِ وَلِيَّهُ وَليَقتَدِ بِالأَئِمَّةِ مِن بَعدِهِ ، فَإِنَّهُم عِترَتي خُلِقوا مِن طينَتي . اللّهُمَّ ارزُقهُم فَهمي وعِلمي ، ووَيلٌ لِلمُخالِفينَ لَهُم مِن اُمَّتي ، اللّهُمَّ لا تُنِلهُم شَفاعَتي . ^۱

۹۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :أهلُ بَيتي يُفَرِّقونَ بَينَ الحَقِّ وَالباطِلِ ، وهُمُ الأَئِمَّةُ الَّذينَ يُقتَدى بِهِم . ^۲

۹۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :الرَّوحُ وَالرّاحَةُ ، وَالرَّحمَةُ وَالنُّصرَةُ ، وَاليُسرُ وَاليَسارُ ، وَالرِّضا وَالرِّضوانُ ، وَالَمخرَجُ وَالفَلجُ ^۳ ، وَالقُربُ وَالَمحَبَّةُ مِنَ اللّهِ ومِن رَسولِهِ ، لِمَن أحَبَّ عَلِيّا وَائتَمَّ بِالأَوصِياءِ مِن بَعدِهِ . ^۴

۹۱۱.عنه صلى الله عليه و آله :طوبى لِمَن أدرَكَ قائِمَ أهلِ بَيتي وهُوَ مُقتَدٍ بِهِ قَبلَ قِيامِهِ ، يَأتَمُّ بِهِ وبِأَئِمَّهِ الهُدى مِن قَبلِهِ ، ويَبرَأُ إلَى اللّهِ عز و جل مِن عَدُوِّهِم ، اُولئِكَ رُفَقائي وأكرَمُ اُمَّتي عَلَيَّ . ^۵

۹۱۲.الأمالي للطوسي عن جابر بن عبد اللّه الأنصاريّ :صَلّى بِنا رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَوما صَلاةَ الفَجرِ ، ثُمَّ انفَتَلَ وأقبَلَ عَلَينا يُحَدِّثُنا ، فَقالَ :
أيُّهَا النّاسُ ! مَن فَقَدَ الشَّمسَ فَليَتَمَسَّك بِالقَمَرِ ، ومَن فَقَدَ القَمَرَ فَليَتَمَسَّك بِالفَرقَدَينِ .
قالَ : فَقُمتُ أنَا وأبو أيّوبَ الأَنصارِيُّ ومَعَنا أنَسُ بنُ مالِكٍ فَقُلنا : يا رَسولَ اللّهِ ، مَنِ الشَّمسُ ؟
قالَ : أنَا . فَإِذا هُوَ صلى الله عليه و آله ضَرَبَ لَنا مَثَلاً فَقالَ : إنَّ اللّهَ تَعالى خَلَقَنا وجَعَلَنا بِمَنزِلَةِ نُجومِ السَّماءِ كُلَّما غابَ نَجمٌ طَلَعَ نَجمٌ ، فَأَنَا الشَّمسُ ، فَإِذا ذَهَبَ بي فَتَمَسَّكوا بِالقَمَرِ .
قُلنا : فَمَنِ القَمَرُ ؟
قالَ : أخي ووَصِيّي ووَزيري ، وقاضي دَيني ، وأبو وُلدي ، وخَليفَتي في أهلي عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ .
قُلنا : فَمَنِ الفَرقَدانِ ؟
قالَ : الحَسَنُ وَالحُسَينُ . ثُمَّ مَكَثَ مَلِيّا وقالَ : فاطِمَةُ هِيَ الزُّهرَةُ ، وعِترَتي أهلُ بَيتي هُم مَعَ القُرآنِ وَالقُرآنُ مَعَهُم ، لا يَفتَرِقانِ حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ . ^۶