۵۴.امام باقر عليه السلام :خداوند متعال ، شمارى آفرينشگر آفريده است و هر گاه بخواهد كسى را بيافريند ، به آنها دستور مى دهد و آن آفرينشگران ، از همان خاكى كه خداوند در كتابش فرموده است : «از آن ، شما را آفريديم و در آن ، باز مى گردانيم و بار ديگر شما را از آن ، بيرون مى آوريم» ، بر مى دارند و نطفه را ، پس از اين كه آن را چهل شب در رحِم نگه داشت ، با آن خاك ، خمير مى كند ، و چون چهار ماه بر آن گذشت ، آن آفرينشگران مى گويند : پروردگارا! اكنون چه بيافرينيم ؟ و خدا به آنان دستور مى دهد آنچه را كه خواهد ، از پسر و دختر ، سفيد يا سياه .
۵۵.تفسير القمّىـ در باره اين سخن خداوند : «و شما را گونه گون آفريد» ـ :[امام عليه السلام ]فرمود : «گونه گون در گرايش ها، اراده ها و خواست ها» .
۵۶.تفسير القمّىـ در باره اين سخن خداوند متعال : «و انسان را از سُلاله اى از گِل آفريديم» ـ :[امام عليه السلام ] فرمود : «سلاله ، عصاره غذا و آب است كه تبديل به نطفه مى شود . نطفه ، اصلش از سُلاله است ، و سُلاله ، از عصاره غذا و آب ، فراهم مى آيد ، و غذا ، منشأش گِل است . پس اين است معناى سخن او كه : « از سُلاله اى از گِل آفريديم . سپس او را نطفه اى در جايگاهى استوار ، قرار داديم» ، يعنى در رحِم . «سپس نطفه را عَلَقه ساختيم . بعد ، عَلَقه را گوشتْ پاره اى ساختيم و گوشتْ پاره را استخوان ساختيم . سپس به استخوان ، گوشت پوشانديم . سپس آن را آفرينشى ديگر پديدار ساختيم . پس آفرين بر خدا كه بهترينِ آفرينندگان است!» . اين است تحوّل از مرحله اى به مرحله ديگر . پس هر گاه نطفه در رحِم قرار گيرد ، چهل روز به صورت نطفه است و سپس عَلَقه مى شود .
