۶۲۴.امام زين العابدين عليه السلام :مؤمن اگر سكوت مى كند ، براى اين است كه به سلامت ماند و اگر سخن مى گويد ، براى اين است كه بهره برد . امانت خود را براى دوستانش باز نمى گويد و شهادتش را از بيگانگان كتمان نمى كند . هيچ كار نيكى را از روى ريا انجام نمى دهد و از سرِ شرم (خجالت) نيز تركش نمى كند . هر گاه ستايش شود ، از آنچه [در ستايش او] مى گويند ، مى هراسد و از آنچه [ستايشگران در باره او ]نمى دانند ، از خداوند ، آمرزش مى طلبد . سخن [ستايش آميزِ] كسى كه او را نمى شناسد ، فريبش نمى دهد و از شمردن آنچه [از گناهان] انجام داده است ، مى ترسد .
۶۲۵.امام زين العابدين عليه السلام :مؤمن ، سخنش ذكر [خدا] است ، سكوتش انديشيدن ، و نگاه كردنش درس گرفتن .
۶۲۶.امام باقر عليه السلام :مؤمنان ، مردمانى فهيم و اهل انديشه و عبرت آموختن اند . آنچه با گوش هاى خود مى شنوند ، آنان را از ياد خداوند ـ كه نامش بشكوه باد ـ ، كر نمى كند و آنچه از زيور [و زيبايى] با چشمانشان مى بينند ، از ياد خداوند ، كورشان نمى گرداند . پس به پاداش آخرت مى رسند ، چنان كه به اين دانش رسيده اند .
۶۲۷.امام صادق عليه السلام :به پدرم [امام باقر عليه السلام ] گفته شد : چرا مؤمن ، سرسخت ترين است ؟
فرمود : «چون عزّت قرآن ، در دل او و حقيقت ايمان ، در سينه اوست و بنده فرمان بردار خداست و پيامبرش را تصديق مى كند» .
گفته شد : چرا مؤمن ، گاه ، بخيل ترين است ؟
فرمود : «چون روزى را از راه حلال به دست مى آورد و به دست آوردن حلال ، دشوار است . بنا بر اين ، دوست ندارند دستْ رنجش را از دست بدهد ؛ زيرا از سختىِ به دست آوردنش آگاه است و اگر هم ببخشد ، به جا مى بخشد» .
گفته شد : چرا مؤمن ، گاه ، به هم بسترى ، حريص ترين است ؟
فرمود : «براى آن كه شهوت خود را از آنچه برايش حلال نيست ، حفظ كند و براى اين كه شهوتش او را به اين سو و آن سو منحرف نكند . از اين روست كه چون به حلالْ دست يابد ، به همو بسنده مى كند و به غير او روى نمى آورد» .
