۶۲۱.امام حسن عليه السلام :از خصلت هاى مؤمنان است : نيرومندى در دين ، نرمشِ بزرگوارانه ، دورانديشىِ عالمانه ، دانايى همراه با بردبارى ، گشاده دستى در انفاق كردن ، ميانه روى در عبادت ، دورى از طمع ، و نيكوكارى پايدار . به كسى كه دشمن مى دارد ، ستم نمى كند و به خاطر كسى كه دوست مى دارد ، مرتكب گناه نمى شود . آنچه را از او نيست ، ادّعا نمى كند و حقّى را كه بر گردن اوست ، انكار نمى كند . زخم زبان نمى زند ، بدگويى نمى كند ، ستم نمى ورزد . در نماز ، خاشع است و در دادن زكات ، دست و دل باز . در آسايش ، سپاس گزار است و در گرفتارى ، شكيبا . به آنچه دارد ، قانع است و خشم ، او را از جا نمى كَنَد و بخل ، او را سركش نمى گرداند . با مردم مى آميزد ، براى اين كه بياموزد ، و سكوت مى كند ، براى اين كه سالم بماند . اگر به او ستم شود ، شكيبايى مى كند تا معبودش ـ كه به او پاداش مى دهد ـ ، خود ، انتقامش را بگيرد .

۶۲۲.امام حسين عليه السلام :مؤمن ، خداوند را پناه و نگهدار خود گرفته است و گفتارِ او را آينه خويش . پس بارى [در آن آينه] به اوصاف مؤمنان مى نگرد و دگر بار به اوصاف گردن كشان ، و در آن ، نكته ها مى بيند و خود را شناسايى مى كند و در باره ذكاوت خويش ، يقين مى نمايد و برپاكىِ خود ، توانا مى شود .

۶۲۳.امام زين العابدين عليه السلام :سه خصلت است كه در هر يك از مؤمنان وجود داشته باشد ، در پناه خداست و روز قيامت ، خداوند ، او را در سايه عرش خويش در مى آورد و از وحشت آن روز بزرگ ، آسوده اش مى دارد : كسى كه با مردم آن گونه رفتار كند كه
خود از آنان توقّع دارد ، و كسى كه دستى يا قدمى پيش ننهد تا آن كه بداند در طاعت خدا پيش نهاده است يا در معصيت او ، و كسى كه بر برادرش عيبى را خرده نگيرد تا آن كه نخست ، آن عيب را از خودش دور كند . و آدمى را همين بس كه با پرداختن به عيب خود ، از پرداختن به عيب هاى مردم باز ماند .

۶۲۱.الإمام الحسن عليه السلام :إنَّ مِن أخلاقِ المُؤمِنينَ : قُوَّةً في دينٍ ، وكَرَما في لينٍ ، وحَزما في عِلمٍ ، وعِلما في حِلمٍ ، وتَوسِعَةً في نَفَقَةٍ ، وقَصدا في عِبادَةٍ ، وتَحَرُّجا في طَمَعٍ ، وبِرّا فِي استِقامَةٍ ، لا يَحيفُ عَلى مَن يُبغِضُ ، ولا يَأثَمُ فيمَن يُحِبُّ ، ولا يَدَّعي ما لَيسَ لَهُ ، ولا يَجحَدُ حَقّاً هُوَ عَلَيهِ ، ولا يَهمِزُ ، ولا يَلمِزُ ، ولا يَبغي ، مُتَخَشِّعٌ فِي الصَّلاةِ ، مُتَوَسِّعٌ فِي الزَّكاةِ ، شَكورٌ فِي الرَّخاءِ ، صابِرٌ عِندَ البَلاءِ ، قانِعٌ بَالَّذي لَهُ ، لا يَطمَحُ بِهِ الغَيظُ ، ولا يَجمَحُ بِهِ الشُّحُّ ، يُخالِطُ النّاسَ لِيَعلَمَ ، ويَسكُتُ لِيَسلَمَ ، يَصبِرُ إن بُغِيَ عَلَيهِ لِيَكونَ إلهُهُ الَّذي يَجزيهِ يَنتَقِمُ لَهُ . ^۱

۶۲۲.الإمام الحسين عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَ اتَّخَذَ اللّهَ عِصمَتَهُ وقَولَهُ مِرآتَهُ ، فَمَرَّةً يَنظُرُ في نَعتِ المُؤمِنينَ ، وتارَةً يَنظُرُ في وَصفِ المُتَجَبِّرينَ ، فَهُوَ مِنهُ في لَطائِفَ ، ومِن نَفسِهِ في تَعارُفٍ ، ومن فِطنَتِهِ في يَقينٍ ، ومِن قُدسِهِ عَلى تَمكينٍ . ^۲

۶۲۳.الإمام زين العابدين عليه السلام :ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ مِنَ المُؤمِنينَ كانَ في كَنَفِ اللّهِ ، وأظَلَّهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ في ظِلِّ عَرشِهِ ، وآمَنَهُ مِن فَزَعِ اليَومِ الأَكبَرِ : مَن أعطَى النّاسَ مِن نَفسِهِ
ما هُوَ سائِلُهُم لِنَفسِهِ . ورَجُلٌ لَم يُقَدِّم يَدا ولا رِجلاً حَتّى يَعلَمَ أنَّهُ في طاعَةِ اللّهِ قَدَّمَها أو في مَعصِيَتِهِ، ورَجُلٌ لَم يَعِب أخاهُ بِعَيبٍ حَتّى يَترُكَ ذلِكَ العَيبَ مِن نَفسِهِ، وكَفى بِالمَرءِ شُغُلاً بِعَيبِهِ لِنَفسِهِ عَن عُيوبِ النّاسِ. ^۳