۴۲۹.امام على عليه السلام :هر گاه در آغاز غذا نام خدا برده شود و در پايانش حمد او گفته شود و قبل و بعد از غذا دست ها شسته شوند و دست هاى خورنده اش زياد باشند و [غذا ]از حلال باشد ، بركتِ آن غذا كامل شده است .

۴۳۰.امام على عليه السلام :غذا را سه گونه بايد خورد : با برادران به شادى ، با فقيران به ايثار ، و با دنياپرستان به جوان مردى .

۴۳۱.كتاب من لايحضره الفقيهـ به نقل از عمرو بن قيس ماصر ـ :در مدينه بر امام باقر عليه السلام وارد شدم . در برابر ايشان سفره اى بود و مشغول خوردن بود .
گفتم : حدِّ (تعريفِ) اين سفره چيست؟
فرمود : «هر گاه آن را گستردى ، بسم اللّه بگو و هر گاه آن را جمع كردى ، الحمد للّه بگو و اطراف سفره را تميز كن . اين ، حدِّ (تعريفِ) سفره است» .

۴۳۲.امام صادق عليه السلام :عمويم عبد اللّه بن على نزد پدرم ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ آمد و از ايشان براى عمرو بن عبيد ، واصل و بشيرِ رَحّال ، اجازه شرفيابى خواست . پدرم به آنان اجازه داد . چون نشستند ، فرمود : «هر چيزى براى خود ، حدّى دارد كه بِدان منتهى مى شود» .
در اين هنگام ، سفره آوردند و گستردند . آن سه نفر با خود گفتند : به خدا كه اكنون ، وقت مغلوب كردن اوست . پس گفتند : اى ابو جعفر! آيا اين سفره ، چيز هست؟
فرمود : «آرى» .
گفتند : پس ، حدِّ (تعريفِ) آن چيست؟
فرمود : «حدّش آن است كه چون گسترده شد ، بسم اللّه گفته شود و چون جمع شد ، الحمد للّه گفته شود ، و هر شخصى از جلوى خودش بخورد و از جلوى ديگران چيزى بر ندارد .

۴۳۳.مكارم الأخلاقـ به نقل از فضل بن يونس ، در حديثى كه در آن از آمدن امام كاظم عليه السلام به منزلش ياد شده است ـ :... به غلام دستور دادم ، لگن آورد . امام عليه السلام نزديك آن شد و فرمود : «سپاس ، خداوندى را كه براى هر چيزى حدّى قرار داده است» .
گفتم : فدايت شوم! حدّ اين لگن چيست؟
فرمود : «اين كه صاحب خانه [به شستن دست هايش] آغاز كند تا ميهمانان به نشاط آيند ، و چون لگن آورده شد ، بسم اللّه گفته شود و چون برداشته شد ، حمد خدا گفته شود» .
سپس سفره را آوردند . گفتم : حدّ اين چيست؟
فرمود : «اين كه هر گاه پهن شد ، بسم اللّه گفته شود و هر گاه جمع شد ، الحمد للّه گفته شود» .
بعد ، خلال آوردند . گفتم : حدّ اين چيست؟
فرمود : «اين كه سرِ آن را بشكنى تا لثه را خونى نكند» .

۴۲۹.عنه عليه السلام :إذا سُمِّيَ اللّهُ عَلى أوَّلِ الطَّعامِ ، وحُمِدَ عَلى آخِرِهِ ، وغُسِلَتِ الأَيدي قَبلَهُ وبَعدَهُ ، وكَثُرَتِ الأَيادي عَلَيهِ ، وكانَ مِن حَلالٍ؛ فَقَد تَمَّت بَرَكَتُهُ. ^۱

۴۳۰.عنه عليه السلام :الطَّعامُ يُؤكَلُ عَلى ثَلاثَةِ أضرُبٍ : مَعَ الإِخوانِ بِالسُّرورِ ، ومَعَ الفُقَراءِ بِالإِيثارِ ، ومَعَ أبناءِ الدُّنيا بِالمُروءَةِ. ^۲

۴۳۱.كتاب من لا يحضره الفقيه عن عمرو بن قيس الماصر :دَخَلتُ عَلى أبي جَعفَرٍ عليه السلام بِالمَدينَةِ وبَينَ يَدَيهِ خِوانٌ ، وهُوَ يَأكُلُ ، فَقُلتُ لَهُ : ما حَدُّ هذَا الخِوانِ؟
فَقالَ : إذا وَضَعتَهُ فَسَمِّ اللّهَ ، وإذا رَفَعتَهُ فَاحمَدِ اللّهَ ، وقُمَّ ^۳ ما حَولَ الخِوانِ ، فَإِنَّ هذا حَدُّهُ. ^۴

۴۳۲.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ أبي صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ أتاهُ أخوهُ عَبدُاللّهِ بنُ عَلِيٍّ يَستَأذِنُ لِعَمرِو بنِ عُبَيدٍ وواصِلٍ وبَشيرٍ الرَّحّالِ ، فَأَذِنَ لَهُم ، فَلَمّا جَلَسوا قالَ : ما مِن شَيءٍ إلّا ولَهُ حَدٌّ يَنتَهي إلَيهِ.
فَجيءَ بِالخِوانِ فَوُضِعَ ، فَقالوا فيما بَينَهُم : قَد وَاللّهِ استَمكَنّا ^۵ مِنهُ ، فَقالوا : يا أبا جَعفَرٍ ، هذَا الخِوانُ مِنَ الشَّيءِ؟ فَقالَ : نَعَم. قالوا : فَما حَدُّهُ؟
قالَ : حَدُّهُ إذا وُضِعَ قيلَ : «بِسمِ اللّهِ» ، وإذا رُفِعَ قيلَ : «الحَمدُ لِلّهِ» ، ويَأكُلُ كُلُّ إنسانٍ مِمّا بَينَ يَدَيهِ ، ولا يَتَناوَلُ مِن قُدّامِ الآخَرِ شَيئا. ^۶

۴۳۳.مكارم الأخلاق عن الفضل بن يونسـ في حَديثٍ ذَكَرَ فيهِ مَجيءَ الإِمامِ الكاظِمِ عليه السلام إلى مَنزِلِهِ... إلى أن قالَ ـ :فَأَمَرتُ الغُلامَ فَأَتى بِالطَّستِ ، فَدَنا مِنهُ ، فَقالَ : الحَمدُ للّهِِ الَّذي جَعَلَ لِكُلِّ شَيءٍ حَدّا.
فَقُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ، فَما حَدُّ هذا؟
فَقالَ : أن يَبَدَأَ رَبُّ البَيتِ لِكَي يَنشَطَ الأَضيافُ ، فَإِذا وُضِعَ الطَّستُ سُمِّيَ ، وإذا رُفِعَ حُمِدَ اللّهُ.
ثُمَّ اُتِيَ بِالمائِدَةِ ، فَقُلتُ : ما حَدُّ هذا؟
قالَ : أن تُسَمِّيَ إذا وُضِعَ ، وتَحمَدَ اللّهَ إذا رُفِعَ.
ثُمَّ اُتِيَ بِالخِلالِ ، فَقُلتُ : ما حَدُّ هذا؟
قال : أن تَكسِرَ رَأسَهُ لِئَلّا يُدمِيَ اللِّثَةَ ^۷ .