۴ / ۵
پرهيز از غفلت
۵۵۶۸.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اش در توصيف گم راه ـ: او در فرصتى كه خدا داده ، به غافلانْ تمايل مى ورزد و با گناهكاران ، شب را به روز مى آورد ، بدون راهى كه به مقصودش رسانَد و بدون پيشوايى كه راهبرش باشد .
... تا آن كه [ خداوند] از كيفر گناهشان پرده برداشت ، و از پرده هاى غفلت ، بيرونشان آورد ، پسْ به چيزى روى آوردند كه بِدان پشت كرده بودند و پشت به چيزى كردند كه روى بدان آورده بودند ؛ امّا نه از آنچه مى خواستند و بدان رسيدند ، سودى بُردند ، و نه از آنچه حاجت خويش بِدان روا كردند ، بهره اى خوردند .
من ، خودم و شما را از اين جايگاه ، برحذر مى دارم . هر كس بايد از تلاش خود ، سود بَرَد ؛ زيرا بينا كسى است كه بشنود و بينديشد و بنگرد و ببيند و از عبرت ها سود بَرَد و آن گاه ، جاده هاى روشن را بپيمايد و از فرو افتادن در پرتگاه ها و گم راهى در بى راهه ها دورى گزيند و فريب دهندگان را با بيراهه رفتن درباره حقّى ، يا تحريف سخن يا ترسيدن از راستى ، بر ضدّ خويش يارى نكند .
اى شنونده! از سرمستى ات به هوش آى و از غفلتت بيدار شو و از شتابزدگى ات بكاه و در آنچه از زبان پيامبر اُمّى ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ به تو رسيده است و چاره اى از آن نيست ، نيك بينديش و با كسى كه با آن مخالفت مى كند و به چيزى جز آن روى آورده ، مخالفت كن و او را با آنچه خوشايند اوست ، وا گذار .
فخروَرزىِ خود را كنار بگذار و خودبينى ات را فرو نِه و به ياد گورت باش كه گذرت به آن جاست . با هر دستى كه دهى ، باز مى گيرى و چنان كه بكارى ، دِرو مى كنى و آنچه امروزْ پيش فرستى ، فردا به آن مى رسى . جايى براى قدمت بگستران و براى آن روزت پيش فرست .
بپرهيز و بپرهيز ، اى شنونده ! و بكوش و بكوش ، اى غافل! «و [ هيچ كس] چون [ خداى ]آگاه ، تو را خبردار نمى كند» .
