۶۱۹۷.امام على عليه السلامـ در توصيف مؤمنان اهل صبر و مقاومت ـ: بر خداوند به خاطر صبر و مقاومتشان منّتى نگذاردند ، و جانبازى در راه حق را بزرگ نشمردند تا اين كه وقتى قضا [و قدر] ، موافق پايان يافتن زمان بلا شد، آگاهى و بينايى خويش را بر شمشيرهايشان حمل كردند (با بصيرت، شمشير زدند) و به فرمان پند دهنده شان (پيامبر صلى الله عليه و آله ) ، به پروردگارشان گردن نهادند .

۶۱۹۸.امام على عليه السلامـ از سخنانش درباره كُندى كسانى كه او را يارى نكردند ـ: اين قوم (أهل شام) را جز كسانى كه بر شما پيروز مى شوند ، نمى پندارم ... . آنها را مى بينم كه كارشان بالا گرفته ؛ ولى آتش شما خاموش گشته است . آنان را كوشا مى بينيم شما را سُست . آنان را متّحد ، ولى شما را پراكنده مى بينم . آنان را مى بينم كه از فرمانده شان فرمان مى برند ؛ ولى شما از من نافرمانى مى كنيد .

۶۱۹۹.امام على عليه السلام :به خدا ، همانا مى ترسم كه [روزگار بچرخد و] اين قوم [بر شما غلبه كنند و] به خاطر درستى شان در سرزمينشان و فساد شما در سرزمينتان و به جهت امانتدارى شان و خيانتكارى شما ، و به جهت فرمانبرى شان از رهبرشان و نافرمانى شما از رهبرتان ، و به خاطر همبستگى شان در [راه] باطلشان و پراكندگى شما در حقّتان، كار را به دست گيرند .

۶۲۰۰.امام على عليه السلامـ در خطبه اش پس از فراغت از غائله خوارج ـ: همانا خداوند ، خوب يارى تان كرد . پس هم اينك به سوى دشمن شامى تان راهى شويد ... «اى قوم من! به سرزمين مقدّسى كه خداوند براى شما مقرّر داشته است ، در آييد و به عقب باز نگرديد كه زيانكار خواهيد شد» .

۶۱۹۷.الإمام عليّ عليه السلامـ في صِفَةِ أهلِ الصَّبرِ وَالمُقاوَمَةِ مِنَ المُؤمِنينَ ـ: لَم يَمُنُّوا عَلى اللّهِ بِالصَّبرِ ، وَلَم يَستَعظِموا بَذلَ أنفُسِهِم في الحَقِّ ، حَتّى إذا وافَقَ وارِدُ القَضاءِ انقِطاعَ مُدَّةِ البَلاءِ ، حَمَلوا بَصائِرَهُم عَلى أسيافِهِم ، ودانوا لِرَبِّهِم بِأَمرِ واعِظِهِم . ^۱

۶۱۹۸.عنه عليه السلامـ مِن كَلامِهِ فِي استِبطاءِ مَن قَعَدَ عَن نُصرَتِهِ ـ: ما أظُنُّ هؤُلاءِ القَومَ ـ يَعني أهلَ الشّامِ ـ إلّا ظاهِرينَ عَلَيكُم ... أرى اُمورَهُم قَد عَلَت ونيرانَكُم قَد خَبَت ، وأراهُم جادّينَ وأراكُم وانينَ ^۲ ، وأراهُم مُجتَمِعينَ وأراكُم مُتَفَرِّقينَ ، وأراهُم لِصاحِبِهِم مُطيعينَ وأراكُم لي عاصينَ . ^۳

۶۱۹۹.عنه عليه السلام :وَاللّهِ لَقَد خَشيتُ أن يُدالَ هؤُلاءِ القَومُ عَلَيكُم بِصَلاحِهِم في أرضِهِم وفَسادِكُم في أرضِكُم ، وبِأَدائِهِمُ الأَمانَةَ وخِيانَتِكُم ، وبِطَواعِيَتِهِم إمامَهُم ومَعصِيَتِكُم لَهُ ، وَاجتِماعِهِم عَلى باطِلِهِم وتَفَرُّقِكُم عَلى حَقِّكُم . ^۴

۶۲۰۰.عنه عليه السلامـ في خُطبَتِهِ بَعدَ فَراغِهِ مِن أمرِ الخَوارِجِ ـ: إنَّ اللّهَ قَد أحسَنَ نَصرَكُم ، فَتَوَجَّهوا مِن فَورِكُم هذا إلى عَدُوِّكُم مِن أهلِ الشّامِ ... «يَـقَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِى كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُواْ خَـسِرِينَ» ^۵ . ^۶