۶۸۵۹.امام على عليه السلام :خوارى و سستى و بدبختى ، در طمعكارى و آزمندى است .
د ـ بخل ورزى
۶۸۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هان! نيك بخت، كسى است كه چيز ماندگار را كه رفاه آن هميشگى است ، بر چيز ناپايدار كه عذابش پايان ندارد ، بر گزيند و از آنچه در دستانش است ، براى آنچه برايش پيش مى آيد ، هزينه كند ، پيش از آن كه آن را براى كسى باقى بگذارد كه با بخشش آن ، نيك بخت مى گردد ، در حالى كه خودِ او با گردآورى آن ، تيره بخت گشته است .
۶۸۶۱.امام على عليه السلام :هر گاه دارايى را گرد آوردى ، تو درباره آن وكيل ديگرى هستى. او با آن، خوش بخت مى شود و تو بدبخت مى گردى .
۶۸۶۲.امام على عليه السلام :چه بسيار غافلى كه به غفلتش اعتماد كرد و فرصتش را بهانه قرار داد . از اين رو ، آرزويى دور و دراز كرد و كاخ ساخت ؛ امّا نزديك شدن اَجَلش ، آرزويش را كاست و سر رسيدن ناگهانى مرگش ، اميدش را قطع كرد و پس از عزّت و قوّت و شرف و بزرگى ، گرفتار گناهان نابود كننده عملش گرديد . در حقيقت، ناپديد شد و باز نگشت ، و پشيمان شد و سود نبُرد ، و با آنچه در روزگار [عمرِ] خود گرد آورده بود ، تيره بخت گرديد و ديگرى با همان، در فردايش به سعادت رسيد .
۶۸۶۳.امام على عليه السلامـ به پسرش حسن عليه السلام ـ: پس از خود ، چيزى از دنيا بر جا مگذار ؛ چرا كه تو آن را براى يكى از دو نفر، بر جا مى گذارى : يا مردى است كه آن را در اطاعت خدا به كار مى گيرد و با آنچه تو بِدان تيره بخت شده اى ، نيك بخت مى گردد ، يا مردى است كه آن را در نافرمانى خدا به كار مى گيرد و با آنچه برايش جمع كرده اى ، تيره بخت مى شود كه [در اين صورت ،] او را بر گناهش يارى كرده اى . و هيچ يك از اين دو ، شايسته اين نيست كه او را بر خودت مقدّم بدارى .
