۶۴۵۲.امام على عليه السلام :ستايش، از آنِ خدايى است كه پاكى گناهان شيعيان ما را در دنيا، در گرفتارى هايشان قرار داد تا عبادت هايشان سالم بماند و سزاوار دريافت پاداش آنها گردند.

۶۴۵۳.امام صادق عليه السلام :نعمتِ خداوند در هنگامه آسايش ، احسان [او] و در هنگامه سختى، پاك كردن [گناهان] است .

۶۴۵۴.امام صادق عليه السلام :مؤمن كه در خواب مى ترسد، گناهانش آمرزيده مى شوند، و [نيز ]رنجى كه در بدنش پيدا مى شود ، گناهانش آمرزيده مى گردند.

۶۴۵۵.كنز الفوائدـ به نقل از يونس بن يعقوب ـ: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود: «ملعون است، ملعون است بدنى كه در طول چهل روز، گزندى بِدان نرسد».
گفتم: ملعون است؟
فرمود: «ملعون است» و وقتى ديد كه اين سخن بر من گران آمده، فرمود: «اى يونس! از جمله بلاها، خراش برداشتن، آسيب ديدن، لغزيدن، به سنگ خوردنِ پا ، [از ترسْ ]جَستن، پاره شدن بند كفش و نظاير اينهاست.
اى يونس! مؤمن در نزد خداوند، گرامى تر از آن است كه چهل روز بر او بگذرد، ولى از گناهانش پاك نگردد، هر چند با اندوهى كه به او مى رسد و دليل آن را هم نمى داند. همانا يكى از شما دِرهم هايى را در دستانش مى گيرد و نگاه مى كند و مى بيند كه كم شده و به خاطر آن ، غمگين مى شود. آن گاه مى بيند كه [كم نشده و ]درست است. همين، مايه ريزش بعضى از گناهان او مى گردد».

۶۴۵۲.الإمام عليّ عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الَّذي جَعَلَ تَمحيصَ ذُنوبِ شيعَتِنا فِي الدُّنيا بِمِحَنِهِم ، لِتَسلَمَ لَهُم ^۱ طاعاتُهُم ويَستَحِقّوا عَلَيها ثَوابَها . ^۲

۶۴۵۳.الإمام الصادق عليه السلام :للّهِِ فِي السَّرّاءِ نِعمَةُ التَّفَضُّلِ ، وفِي الضَّرّاءِ نِعمَةُ التَّطَهُّرِ . ^۳

۶۴۵۴.عنه عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَ لَيُهَوَّلُ عَلَيهِ في نَومِهِ فَيُغفَرُ لَهُ ذُنوبُهُ ، وإنَّهُ لَيُمتَهَنُ في بَدَنِهِ فَيُغفَرُ لَهُ ذُنوبُهُ . ^۴

۶۴۵۵.كنز الفوائد عن يونس بن يعقوب :سَمِعتُ الصّادِقَ جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ عليه السلام يَقولُ : مَلعونٌ مَلعونٌ كُلُّ بَدَنٍ لا يُصابُ في كُلِّ أربَعينَ يَوما ، فَقُلتُ : مَلعونٌ ؟! قالَ : مَلعونٌ ، فَلَمّا رَأى عِظَمَ ذلِكَ عَلَيَّ قالَ : يا يونُسُ ، إنَّ مِنَ البَلِيَّةِ الخَدشَةَ ، وَاللَّطمَةَ ، وَالعَثرَةَ ، وَالنَّكبَةَ ^۵ ، وَالقَفزَةَ ^۶ ، وَانقِطاعَ الشِّسعِ وأشباهَ ذلِكَ .
يا يونُسُ إنَّ المُؤمِنَ أكرَمُ عَلَى اللّهِ تَعالى مِن أن يَمُرَّ عَلَيهِ أربَعونَ يَوما لا يُمَحَّصُ فيها مِن ذُنوبِهِ ، ولَو بِغَمًّ يُصيبُهُ لا يَدري ما وَجهُهُ ، وإنَّ أحَدَكُم لَيَضَعُ الدَّراهِمَ بَينَ يَدَيهِ فَيَراها فَيَجِدُها ناقِصَةً فَيَغتَمُّ بِذلِكَ ، فَيَجِدُها سَواءً فَيَكونُ ذلِكَ حَطّا لِبَعضِ ذُنوبِهِ . ^۷