۶۴۴۵.صحيح ابن حبّانـ به نقل از عايشه ـ: مردى اين آيه را تلاوت كرد: «هر كس بدى كند، در برابر آن ، كيفر مى بيند» و گفت: آيا ما در برابر هر كارى كه انجام داده ايم ، مجازات مى شويم؟ در اين صورت كه هلاك شده ايم!
اين سخن به پيامبر خدا رسيد . فرمود: «آرى ؛ [به همين خاطر ،] در دنيا، با گزندى كه به بدنش مى رسد و او را آزار مى دهد، كيفر مى شود» .

۶۴۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يكى از پيامبران به پروردگارش شِكوه نمود و گفت: پروردگارا! بنده اى از بندگانت به تو ايمان مى آورد و طبق فرمان تو عمل مى كند و تو، دنيا را از او باز مى دارى و او را در معرض بلا قرار مى دهى. بنده اى از بندگانت نيز به تو كفر مى ورزد و تو را نافرمانى مى كند و تو، بلا را از او باز مى دارى و دنيا را به او عرضه مى كنى!
خداوند عز و جل به او وحى فرمود: «سرزمين ها و بندگان، از آنِ من اند، و هيچ چيزى نيست، جز اين كه مرا تسبيح و تهليل و تكبير مى گويد. اما بنده مؤمنم، گناهانى دارد و من دنيا را از او باز مى دارم و او را در معرض بلا قرار مى دهم تا اين كه [روز قيامت،] نزد من بيايد و پاداش نيكى هايش را بدهم. و اما بنده كافرم نيز ، نيكى هايى دارد و من بلا را از او باز مى دارم و دنيا را بدو عرضه مى كنم تا نزد من بيايد و كيفر گناهانش را بدهم».

۶۴۴۷.الموطّأـ به نقل از يحيى بن سعيد ـ: مردى در زمان پيامبر خدا مُرد. كسى درباره او گفت: گوارايش باد! او مُرد، در حالى كه به مرضى مبتلا نشد.
آن گاه پيامبر خدا فرمود: «واى بر تو! تو چه مى دانى؟ چنانچه خداوند عز و جل او را به مرضى مبتلا مى كرد، گناهانش را با آن، پاك مى نمود».

۶۴۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بلا، پيوسته براى مرد يا زن مؤمن و [نيز ]فرزند و دارايى او هست تا خداوند را در حالى ديدار نمايد كه گناهى ندارد.

۶۴۴۵.صحيح ابن حبّان عن عائشة :إنَّ رَجُلاً تَلا هذِهِ الآيَةَ : «مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ» فَقالَ : إنّا لَنُجزى بِكُلِّ ما عَمِلنا ؟! هَلَكنا إذا ! فَبَلَغَ ذلِكَ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَقالَ : نَعَم ، يُجزى بِهِ فِي الدُّنيا مِن مُصيبَةٍ في جَسَدِهِ مِمّا يُؤذيهِ . ^۱

۶۴۴۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :شَكى نَبِيٌّ مِنَ الأَنبِياءِ إلى رَبِّهِ عز و جل فَقالَ : يا رَبِّ يَكونُ العَبدُ مِن عَبيدِكَ يُؤمِنُ بِكَ ويَعمَلُ بِطاعَتِكَ ، فَتَزوي ^۲ عَنهُ الدُّنيا ، وتَعرِضُ لَهُ البَلاءَ ، ويَكونُ العَبدُ مِن عَبيدِكَ يَكفُرُ بِكَ ويَعمَلُ بِمَعاصيكَ ، فَتَزوي عَنهُ البَلاءَ وتَعرِضُ لَهُ الدُّنيا .
فَأَوحَى اللّهُ عز و جل إلَيهِ ؛ أنَّ البِلادَ وَالعِبادَ لي ، وأنَّهُ لَيسَ مِن شَيءٍ إلّا يُسَبِّحُني ويُهَلِّلُني ويُكَبِّرُني ، وأمّا عَبدِيَ المُؤمِنُ فَلَهُ سَيِّئاتٌ فَأَزوي عَنهُ الدُّنيا ، وأعرِضُ لَهُ البَلاءَ حَتّى يَأتِيَني فَأَجزِيَهُ بِحَسَناتِهِ ، وأمّا عَبدِيَ الكافِرُ فَلَهُ حَسَناتٌ فَأَزوي عَنهُ البَلاءَ ، وأعرِضُ لَهُ الدُّنيا حَتّى يَأتِيَني فَأَجزِيَهُ بِسَيِّئاتِهِ . ^۳

۶۴۴۷.الموطّأ عن يحيى بن سعيد :إنَّ رَجُلاً جاءَهُ المَوتُ في زَمانِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَقالَ رَجُلٌ : هَنيئا لَهُ ، ماتَ ولَم يُبتَلَ بِمَرَضٍ!
فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : وَيحَكَ ، وما يُدريكَ لَو أنَّ اللّهَ ابتَلاهُ بِمَرَضٍ يُكَفِّرُ بِهِ مِن سَيِّئاتِهِ . ^۴

۶۴۴۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ما يَزالُ البَلاءُ بِالمُؤمِنِ وَالمُؤمِنَةِ في نَفسِهِ ووَلَدِهِ ومالِهِ ، حَتّى يَلقَى اللّه وما عَلَيهِ خَطيئَةٌ . ^۵