۶۳۰۴.الكافىـ به نقل از يونس ـ: از امام رضا عليه السلام پرسيدم: ... . يقين چيست؟
فرمود: «توكّل بر خدا و تسليم بودن در برابر خدا و خشنودى به قضاى خدا و واگذارى [كارها ]به خدا» .

۶۳۰۵.امام صادق عليه السلام :زمانى موسى ـ كه درود خدا بر او باد ـ در ساحل دريا قدم مى زد كه صيّادى آمد و به خورشيد ، سجده كرد و سخنان شرك آميز گفت . سپس تور ماهيگيرى اش را به دريا انداخت و آن را پر از ماهى بيرون آورد . سپس [كارش را ]تكرار كرد و هر بار، همانند مرتبه قبل، [تورش را پُر ]بيرون آورد ، تا اين كه راضى شد. سپس او رفت و ديگرى آمد و وضو ساخت و ايستاد و نماز به جا آورد و خدا را ثنا نمود . سپس تور ماهيگيرى اش را به دريا انداخت و چيزى برايش بيرون نيامد . او [كارش را] تكرار كرد و [تنها] ماهى كوچكى بيرون آمد . آن گاه ، خدا را ستود و رفت .
موسى گفت : پروردگارا! بنده كافرت آمد و سه مرتبه تورش را انداخت و پُر بيرون آمد . سپس بنده مؤمنت آمد و به نيكى وضو ساخت و سپس نماز گزارد و تو را ستود و دعا كرد . سپس سه مرتبه تورش را انداخت و يك ماهى كوچك براى او بيرون آمد . آن گاه تو را ستود و باز گشت!
خداوند به او وحى فرمود: «اى موسى! به راست خود ، بنگر» . موسى عليه السلام نگاه كرد . آن گاه پرده از روى آنچه براى بنده مؤمنش فراهم ساخته بود، كنار زده شد. سپس گفته شد: «اى موسى! به چپ خود ، بنگر» . موسى عليه السلام نگاه كرد . آن گاه پرده از روى آنچه براى بنده كافرش مهيّا ساخته بود، كنار زده شد.
سپس فرمود: «اى موسى! اين كه با مؤمن كردم، زيان نرسانْد و آن كه به كافر بخشيدم، سود نرسانْد» .
موسى گفت : پروردگارا! [پس] شايسته است آن كه تو را مى شناسد ، به كار تو خشنود باشد.

۶۳۰۴.الكافي عن يونس :سَأَلتُ أبَا الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام : ... فَأَيُّ شَيءٍ اليَقينُ ؟
قالَ : التَّوَكُّلُ عَلَى اللّهِ ، وَالتَّسليمُ للّهِِ ، وَالرِّضا بِقَضاءِ اللّهِ ، وَالتَّفويُض إلَى اللّهِ . ^۱

۶۳۰۵.الإمام الصادق عليه السلام :بَينا موسى ـ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ ـ يَمشي عَلى ساحِلِ البَحرِ ، إذ جاءَ صَيّادٌ فَخَرَّ لِلشَّمسِ ساجِدا وتَكَلَّمَ بِالشِّركِ ، ثُمَّ ألقى شَبَكَتَهُ فَأَخرَجَها مَملُوَّةً ، ثُمَّ عادَ فَأَخرَجَ مِثلَ ذلِكَ حَتَّى اكتَفى ، ثُمَّ مَضى فَجاءَ آخَرُ فَتَوَضَّأَ ، ثُمَّ قامَ فَصَلّى وحَمِدَ اللّهَ وأثنى عَلَيهِ ، ثُمَّ ألقى شَبَكَتَهُ فَلَم يَخرُج لَهُ شَيءٌ ، ثُمَّ أعادَ فَخَرَجَت إلَيهِ سَمَكَةٌ صَغيرَةٌ فَحَمِدَ اللّهَ وَانصَرَفَ .
فَقالَ موسى : يا رَبِّ ؛ جاءَ عَبدُكَ الكافِرُ فَأَلقى شَبَكَتَهُ ثَلاثا فَخَرَجَت لَهُ مَملُوَّةً ، ثُمَّ جاءَ عَبدُكَ المُؤمِنُ فَتَوَضَّأَ فَأَسبَغَ الوُضوءَ ، ثُمَّ صَلّى وحَمِدَكَ ودَعاكَ ، ثُمَّ ألقى شَبَكَتَهُ ثَلاثا فَخَرَجَت لَهُ سَمَكَةٌ صَغيرَةٌ فَحَمِدَكَ وَانصَرَفَ !
فَأَوحَى اللّهُ إلَيهِ يا موسى اُنظُر عَن يَمينِكَ ، فَنَظَرَ موسى فَكُشِفَ لَهُ الغِطاءُ عَمّا أعَدَّ اللّهُ لِعَبدِهِ المُؤمِنِ ، ثُمَّ قيلَ : يا موسى ! ، اُنظُر عَن يَسارِكَ ، فَنَظَرَ فَكُشِفَ لَهُ الغِطاءُ عَمّا أعَدَّ اللّهُ لِعَبدِهِ الكافِرِ .
ثُمَّ قالَ : يا موسى ، ما ضَرَّ هذا ما صَنَعتُ بِهِ ، وما نَفَعَ هذا ما أعطَيتُهُ .
فَقالَ موسى : يا رَبِّ حَقٌّ لِمَن عَرَفَكَ أن يَرضى بِما صَنَعتَ . ^۲