پيش گفتار

حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، ثمره تلاشى نو در جهت توسعه فرهنگ قرآن و حديث و دومين اثرِ به انجام رسيده در پژوهشكده علوم و معارف حديث ^۱ است كه به بركت سال پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ^۲ و به منظور آشنايى هر چه بيشتر جهانيان و بويژه پژوهشگران با چهره ملكوتىِ خاتم پيامبران ، تقديم گرديد .
اين حكمت نامه ، سخنان حكيمانه آن بزرگ ترين حكيم الهى را ـ كه منابع معتبر اسلامى گزارش كرده اند ـ ، در كنار آياتى كه خداوند متعال بر قلب مقدّسش فرود آورد ، با نظمى جديد و سهل الوصول ، در زمينه هاى : معرفت شناسى ، جهان شناسى ، انسان شناسى ، اعتقادات ، اجتماعيّات ، تربيت ، سياست ، اقتصاد و بهداشت ، ارائه مى كند .
اين حكمت نامه ، افزون بر تبيين راه هاى تكامل و كاميابى مادّى و معنوى انسان ، سند روشنى است بر نبوّت خاتم انبيا ؛ چرا كه سخنانى در اين سطح و با اين عمق ، بدون ارتباط با مبدأ وحى ، از كسى كه حتى يك روز به مدرسه نرفته و يك ساعتْ استاد نديده ، اصولاً امكان پذير نيست .
به سخن ديگر ، هر انسان آگاه و منصفى اين حكمت نامه را بخواند و بداند كه گوينده آن ، اُمّى و درس ناخوانده است ، ترديدى در ارتباط او با مبدأ وحى نخواهد كرد و به تعبير دقيق قرآن كريم :
«وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِى إِلَى صِرَ طِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ . ^۳ و كسانى كه از دانشْ بهره يافته اند ، مى دانند كه آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، حق است و به راه آن عزيزِ ستوده ، راهبرى مى كند» .

گفتنى است كه آيه «وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَا وَحْىٌ يُوحَى» ^۱ به همه ره نمودهاى پيامبر صلى الله عليه و آله اعتبار وحْيانى مى بخشد ، و بدين سان ، همه حكمت هاى نبوى ، مشمول عبارت «الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ» در آيه پيش گفته مى شوند كه آشنايى اهل علم و آگاهى با آنها ، ايمان آوردن به صحت آنها و به صداقت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را به همراه دارد .

گزيده «حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله »

پس از انتشار حكمت نامه پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله ، با عنايت به اين كه بهره بردارى همگان ، بويژه در سطح جهان ، از كتابى با اين حجم از مطالب ، عملاً ميسور نيست ، از فاضل ارجمند جناب آقاى مرتضى خوش نصيب ـ كه تهيه اصل حكمت نامه نيز با همكارى ايشان تحقق يافت ـ ، تقاضا كردم كه گزيده سازى آن را نيز بر عهده بگيرد و بدين سان ، خوش نصيبىِ خود را با ارائه اين خدمتِ ارزشمند به آستان قدس نبوى كامل گردانَد ، و خداوند منّان را سپاس ، كه وى از عهده اين خدمت ، به خوبى برآمد و گلچينى پرفايده از گلستان حكمت محمّدى ، تقديم ارادتمندان اين آستان نمود . از ايشان و همه كسانى كه به گونه اى در ساماندهى نهايى اين كتاب ، نقش ايفا كرده اند ، صميمانه سپاس گزارم و براى همه آنان ، از حضرت بارى تعالى ـ جلّت عظمته ـ پاداشى در خور فضل او مسئلت دارم .
در پايان ، توجه عزيزانى را كه مايل اند از اين كتاب يا ساير منابع روايى ، سخنى را به پيامبر صلى الله عليه و آله يا اهل بيت ايشان عليهم السلام نسبت دهند ، به يكى از مهم ترين آداب نقل حديث ، جلب مى نمايم . شيخ كلينى قدس سرهاز امام على عليه السلام روايت كرده كه مى فرمايد :
إذا حَدَّثتُم بِحَديثٍ فَأسنِدوهُ إلَى الَّذى حَدَّثَكُمْ ؛ فَإِن كانَ حَقّا فَلَكُم وإِن كانَ كَذِبا فَعَلَيهِ . ^۲ هنگامى كه حديثى را نقل مى كنيد ، آن را به كسى كه آن را روايت نموده ، نسبت دهيد ، كه اگر درست باشد ، به سود شماست و اگر دروغ باشد ، به زيان راوى است .
ربنا! تقبّل منا ، إنك أنت السميع العليم .
محمّد محمّدى رى شهرى
۲۲/۸/۱۳۸۷
۱۲ ذى قعده ۱۴۲۹