فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر
صفحه 0
پيشگفتار
اهل بيت عصمت و طهارت عليهمالسلام، مشعلِ فروزانِ هدايت الهى هستند كه در پرتو نور آنان، بشريت مىتواند از تاريكىهاى عقايد، اخلاق و اعمالِ جاهلانه رهايى يابد، و در مسير صحيح زندگىِ انسانى قرار گيرد، و در دنيا و آخرت، سعادتمند و كامياب شود.
از امام صادق عليهالسلام روايت شده كه در تفسير آيه نور۱ مىفرمايد:
هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللّهُ لَنا، فَالنَّبِيُّ صلىاللهعليهوآله و الأْئِمَّةُ ـ صَلَوات اللّه عَلَيْهِم أجْمَعين ـ مِن دَلالاتِ اللّهِ وَ آياتِهِ الَّتي يُهتَدى بِهَا إلَى التَّوحِيدِ وَ مَصالِحِ الدِّينِ وَ شَرائِعِ الإْسلامِ وَ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ.۲
اين (آيه)، مَثَلى است كه خداوند، در باره ما زده است. بنا بر اين، پيامبر صلىاللهعليهوآله و ائمّه ـ كه درودهاى خداوند بر آنان باد ـ، از نشانهها و علايم وجود خدا هستند كه به واسطه آنها، به توحيد و مصالح دين و شرايع اسلام و فرايض و سنن، راه بُرده مىشود.
روشنايى روز با پرتوافشانى خورشيد، استمرار دارد و خورشيد، براى راهنمايى
1.. «اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كمِشْكوةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كأَنَّهَا كوْكبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِنشَجَرَةٍ مُّبَـرَكةٍ زَيْتُونَةٍ لاَّ شَرْقِيَّةٍ وَ لاَ غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُهَا يُضِىءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَـلَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ ؛ خداوند ، نور آسمانها و زمين است. داستان نورش ، همچون چراغدانى است كه در آن ، چراغى قرار دارد . آن چراغ ، در آبگينهاى است كه آبگينه ، گويى ستارهاى درخشان است كه از درخت مبارك زيتون ـ كه نه شرقى است ، نه غربى ـ ، افروخته مىشود. نزديك است كه روغنش ، با آن كه آتشى به آن نرسيده است، فروزان گردد . نور در نور است . خداوند ، به نور خويش ، هر كسى را كه بخواهد ، هدايت مىكند ، و خداوند ، براى مردم ، مَثَلها مىزند ، و خداوند به هر چيزى ، داناست» نور : آيه ۳۵ .
2.. التوحيد : ص ۱۵۷ ح ۲ .
فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر
صفحه 1
پيشگفتار
اهل بيت عصمت و طهارت عليهمالسلام، مشعلِ فروزانِ هدايت الهى هستند كه در پرتو نور آنان، بشريت مىتواند از تاريكىهاى عقايد، اخلاق و اعمالِ جاهلانه رهايى يابد، و در مسير صحيح زندگىِ انسانى قرار گيرد، و در دنيا و آخرت، سعادتمند و كامياب شود.
از امام صادق عليهالسلام روايت شده كه در تفسير آيه نور۱ مىفرمايد:
هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللّهُ لَنا، فَالنَّبِيُّ صلىاللهعليهوآله و الأْئِمَّةُ ـ صَلَوات اللّه عَلَيْهِم أجْمَعين ـ مِن دَلالاتِ اللّهِ وَ آياتِهِ الَّتي يُهتَدى بِهَا إلَى التَّوحِيدِ وَ مَصالِحِ الدِّينِ وَ شَرائِعِ الإْسلامِ وَ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ.۲
اين (آيه)، مَثَلى است كه خداوند، در باره ما زده است. بنا بر اين، پيامبر صلىاللهعليهوآله و ائمّه ـ كه درودهاى خداوند بر آنان باد ـ، از نشانهها و علايم وجود خدا هستند كه به واسطه آنها، به توحيد و مصالح دين و شرايع اسلام و فرايض و سنن، راه بُرده مىشود.
روشنايى روز با پرتوافشانى خورشيد، استمرار دارد و خورشيد، براى راهنمايى
1.. «اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كمِشْكوةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كأَنَّهَا كوْكبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِنشَجَرَةٍ مُّبَـرَكةٍ زَيْتُونَةٍ لاَّ شَرْقِيَّةٍ وَ لاَ غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُهَا يُضِىءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَـلَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ ؛ خداوند ، نور آسمانها و زمين است. داستان نورش ، همچون چراغدانى است كه در آن ، چراغى قرار دارد . آن چراغ ، در آبگينهاى است كه آبگينه ، گويى ستارهاى درخشان است كه از درخت مبارك زيتون ـ كه نه شرقى است ، نه غربى ـ ، افروخته مىشود. نزديك است كه روغنش ، با آن كه آتشى به آن نرسيده است، فروزان گردد . نور در نور است . خداوند ، به نور خويش ، هر كسى را كه بخواهد ، هدايت مىكند ، و خداوند ، براى مردم ، مَثَلها مىزند ، و خداوند به هر چيزى ، داناست» نور : آيه ۳۵ .
2.. التوحيد : ص ۱۵۷ ح ۲ .