فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر صفحه 0

پيش‏گفتار

اهل بيت عصمت و طهارت عليهم‏السلام، مشعلِ فروزانِ هدايت الهى هستند كه در پرتو نور آنان، بشريت مى‏تواند از تاريكى‏هاى عقايد، اخلاق و اعمالِ جاهلانه رهايى يابد، و در مسير صحيح زندگىِ انسانى قرار گيرد، و در دنيا و آخرت، سعادتمند و كامياب شود.

از امام صادق عليه‏السلام روايت شده كه در تفسير آيه نور۱ مى‏فرمايد:

هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللّهُ لَنا، فَالنَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و الأْئِمَّةُ ـ صَلَوات اللّه‏ عَلَيْهِم أجْمَعين ـ مِن دَلالاتِ اللّهِ وَ آياتِهِ الَّتي يُهتَدى بِهَا إلَى التَّوحِيدِ وَ مَصالِحِ الدِّينِ وَ شَرائِعِ الإْسلامِ وَ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ.۲

اين (آيه)، مَثَلى است كه خداوند، در باره ما زده است. بنا بر اين، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و ائمّه ـ كه درودهاى خداوند بر آنان باد ـ، از نشانه‏ها و علايم وجود خدا هستند كه به واسطه آنها، به توحيد و مصالح دين و شرايع اسلام و فرايض و سنن، راه بُرده مى‏شود.

روشنايى روز با پرتوافشانى خورشيد، استمرار دارد و خورشيد، براى راه‏نمايى

1.. «اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كمِشْكوةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كأَنَّهَا كوْكبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِنشَجَرَةٍ مُّبَـرَكةٍ زَيْتُونَةٍ لاَّ شَرْقِيَّةٍ وَ لاَ غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُهَا يُضِىءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَـلَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكلِّ شَىْ‏ءٍ عَلِيمٌ ؛ خداوند ، نور آسمان‏ها و زمين است. داستان نورش ، همچون چراغدانى است كه در آن ، چراغى قرار دارد . آن چراغ ، در آبگينه‏اى است كه آبگينه ، گويى ستاره‏اى درخشان است كه از درخت مبارك زيتون ـ كه نه شرقى است ، نه غربى ـ ، افروخته مى‏شود. نزديك است كه روغنش ، با آن كه آتشى به آن نرسيده است، فروزان گردد . نور در نور است . خداوند ، به نور خويش ، هر كسى را كه بخواهد ، هدايت مى‏كند ، و خداوند ، براى مردم ، مَثَل‏ها مى‏زند ، و خداوند به هر چيزى ، داناست» نور : آيه ۳۵ .

2.. التوحيد : ص ۱۵۷ ح ۲ .

فرهنگ نامه زیارت عتبات بر پایه منابع معتبر صفحه 1

پيش‏گفتار

اهل بيت عصمت و طهارت عليهم‏السلام، مشعلِ فروزانِ هدايت الهى هستند كه در پرتو نور آنان، بشريت مى‏تواند از تاريكى‏هاى عقايد، اخلاق و اعمالِ جاهلانه رهايى يابد، و در مسير صحيح زندگىِ انسانى قرار گيرد، و در دنيا و آخرت، سعادتمند و كامياب شود.

از امام صادق عليه‏السلام روايت شده كه در تفسير آيه نور۱ مى‏فرمايد:

هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللّهُ لَنا، فَالنَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و الأْئِمَّةُ ـ صَلَوات اللّه‏ عَلَيْهِم أجْمَعين ـ مِن دَلالاتِ اللّهِ وَ آياتِهِ الَّتي يُهتَدى بِهَا إلَى التَّوحِيدِ وَ مَصالِحِ الدِّينِ وَ شَرائِعِ الإْسلامِ وَ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ.۲

اين (آيه)، مَثَلى است كه خداوند، در باره ما زده است. بنا بر اين، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و ائمّه ـ كه درودهاى خداوند بر آنان باد ـ، از نشانه‏ها و علايم وجود خدا هستند كه به واسطه آنها، به توحيد و مصالح دين و شرايع اسلام و فرايض و سنن، راه بُرده مى‏شود.

روشنايى روز با پرتوافشانى خورشيد، استمرار دارد و خورشيد، براى راه‏نمايى

1.. «اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كمِشْكوةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كأَنَّهَا كوْكبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِنشَجَرَةٍ مُّبَـرَكةٍ زَيْتُونَةٍ لاَّ شَرْقِيَّةٍ وَ لاَ غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُهَا يُضِىءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَـلَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكلِّ شَىْ‏ءٍ عَلِيمٌ ؛ خداوند ، نور آسمان‏ها و زمين است. داستان نورش ، همچون چراغدانى است كه در آن ، چراغى قرار دارد . آن چراغ ، در آبگينه‏اى است كه آبگينه ، گويى ستاره‏اى درخشان است كه از درخت مبارك زيتون ـ كه نه شرقى است ، نه غربى ـ ، افروخته مى‏شود. نزديك است كه روغنش ، با آن كه آتشى به آن نرسيده است، فروزان گردد . نور در نور است . خداوند ، به نور خويش ، هر كسى را كه بخواهد ، هدايت مى‏كند ، و خداوند ، براى مردم ، مَثَل‏ها مى‏زند ، و خداوند به هر چيزى ، داناست» نور : آيه ۳۵ .

2.. التوحيد : ص ۱۵۷ ح ۲ .